| |
Τρύπωσε από το τζάμι ο ήλιος
ήρθε λες να μου πει καλημέρα
και γέμισε φως το σπίτι.
Του είπα κοίτα καταχνιά
κοίτα πόνος στο κόσμο
κοίτα θάνατος.
Ένας ομαδικός θλιβερός θάνατος.
Μακριά ναι, σε ξένες χώρες
μα τι σημασία έχει
ο θάνατος είναι θάνατος.
Μου είπε.
Πάρε ένα χαρτί και ζωγράφισε
ζωγράφισε ένα λουλούδι
βάλε στο ράδιο μουσική.
Ζωγράφισε μια φατσούλα
διάβασε τέσσερα, πέντε
ευτυχισμένα ποιήματα.
Κοίτα, τι όμορφος είμαι
κοίτα τ` άσπρα σου τα περιστέρια
το σπουργιτάκι στη βεράντα
μια μελισσούλα, που ήρθε
να σου κάνει επίσκεψη.
Εσένα κι` εσένα κι` εσένα
που κοιτάτε απ` το τζάμι.
Κοίταξε με και γέλα
άσε τις σκοτεινές ειδήσεις.
Άλλαξε το νερό στα λουλούδια
και πάρε ένα χαρτί
ν` ακουμπήσεις, το γκρίζο
της ψυχής σου.
Γράψε στο φως.
Αράδες εκατό, αράδες χίλιες
γράψε, να γεμίσει η ψυχή σου
φως.
Κι` άσε τα σκοτάδια απ` έξω,
πέταξε τα στα κύματα
πέταξε τα στην άβυσσο
πέταξε τα.
Μην τα βλέπεις, μην τα κοιτάς
γράψε δυο γραμμές
για το φως.
Γράφε.
Κι` άσε τ` ανθρώπινα
πονούν
άφησε τα έξω από το τζάμι.
Έτσι γινόταν πάντα
έτσι αποφασίζουν οι άνθρωποι
έτσι αποφασίζουν.
Να γκρεμίζουν τις πόλεις
να γκρεμίζουν σπίτια κι` όνειρα,
ζωές.
9-8-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
