Σ’ έναν υπολογιστή σ’ άδεια πλήκτρα
Γράφω ένα μυθιστόρημα κι αυτή τη νύχτα
Μα είναι το μυθιστόρημα ατελές
Όπως και οι λίγες δικές μας στιγμές
Ατελές μυθιστόρημα μοιάζει το ερωτικό πάθος
Ένα μολύβι που έγραψε μονάχο ένα λάθος
Μα δεν υπάρχει γόμα να σβήσει το παρελθόν
Ένα φως που καίει κάθε καρδιά καθοδόν
Σε μέρες που έκρυβαν τόσο πόνο και δάκρυ
Ένα μυθιστόρημα μια σκέτη απάτη
Άρχιζαν όλα σαν όνειρο και κατέληξαν σε ψέμα
Σε μια κυριακάτικη βροχή που πλημμυρίζει δίχως θέμα
Οι ήρωες ειρωνικά γελάκια και παραστάσεις που νοσταλγούν
Σε ατελή μυθιστορήματα ελπίζουν να πρωταγωνιστούν
Εκεί που οι μοναχικοί βρίσκουν γλυκιά παρηγοριά
Κι οι υπόλοιποι βρίσκουν του πόνου τα φιλιά
