| |
στην θαλασσα σαν βγεις, απο την θαλασσα..
και για μενα σημασια εχει η ασθηση,
αυτη αν σε βρει σφαιρικο, εγω ετσι κι αλλιως μαζι της ειμαι,
οσο προχωρω, σε περιμενω.
μα ολος ο δρομος, ολος ο αγωνας, ολη η αγωνια, γι αυτη.
στην αμμο γραφεις σ' αγαπω, για να το παρει η θαλασσα.
το φως σημερα για να βγει, η αληθεια σαν το ψεμα,
βγαινει υπο μια προυποθεση , το σαμποταζ της,
για να εχει και, ο εκδοτης κι ο μεσαζων (σπανιως -ειναι- ο εκφραστης),
τα νωτα του ασφαλισμενα.
οποιος την εκφερει γνωριζει, οτι η κοινη γνωμη
που κολλαει σε ταμπελες, θα τον περιγελασει
προκειμενου να προσπερασει, το ουσιωδες.
και τιποτα να μην βρει,
ειναι η μανα αυτη -γι' αυτον νεκρη-,
του κατεστημενου και της πεπατημενης,
και αυτο ουδεις το αμφισβητει.
η λασπη που [κανεις] τρωει, ισχυει,
μονο γιατι ειναι απο τις λιγες μυγες που τολμησαν,
να πεσουν, μες στο γαλα.
εντουτοις η Ιατρικη, μιας και τοσος λογος πια για την υγεια,
ουδεποτε ειχε μια αποψη, και ποιος υπολογιζει σημερα
την ολοκληρωμενη, την ολοτητα, την αδιαιρετη υπαρξη,
τον πατερα της ιατρικης; μηπως.
τον λογο εχουν οι θεραποντες και οι π-ελατες
που σπανιως χρειαστηκε να εξετασουν,
κι οταν καιγονται και οταν κοβονται'
ποια ειναι τα χερια που χαιρουν ακρας καθαροτητας,
με ολη την μουντζουρα και την σηψη πανω τους,
μεσα για μεσα στην αδυναμια τους;
οι δυνατοι οργανισμοι, θα μου πεις,
μα οσο και να χτυπας τον κωλο σου κατω,
δεν ξεχνας, πως ειναι οι διαφανοι.
πολλα αγνοω,
μα ο,τι βγει μπροστα σου, ο,τι πει δεν το αγνοεις.
κι αν ειναι γατα την κοιτω με τα ματια της.
δεν αμφισβητουνται στα ματια της οι ηλιοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
