| |
η μυρωδιά του φθινόπωρου
Το κάθε φύλλο στην άκρη στέκεται σαν φίδι
και περιμένει της φύσης το γραφτό,
να ξεκινήσει το γνωστό του το ταξίδι
και να ξαναφιλήσει το χώμα το υγρό.
Δεκαπενταύγουστος και οι βαλίτσες ετοιμαστήκαν
για το σύντομο ταξίδι του χρόνου μιας σταλιάς
το σπίτι τους οι γρύλλοι που ψάξαν και το βρήκαν
σε λίγο θα πέσει στο κάλεσμα μιας αγκαλιάς.
Τα άλλα δέντρα, που θα κρατήσουν στα κλαριά τους,
τα όμορφα φύλλα τους δεν θα πέσουν στο σωρό,
θα μείνουν πανέμορφες αδερφάδες στη φωλιά τους
και με τους μίσχους τους θα γράψουν σ αγαπώ.
Κι έτσι ο χρόνος θα κυλάει μ΄ονείρων χρώμα
μέχρι να φτάσει πάλι η άνοιξη η πορφυρή
τη θλίψη του χειμώνα να τη θάψει μες στο χώμα
και ν αναστήσει κάθε ζωή πάνω στη γη.
Τα φύλλα, που θα πέσουν τις ελπίδες θα λυτρώσουν
με αφράτο φυλλόχωμα θα δώσουν νέα πνοή
και κάποιες παπαρούνες όλο χάρη θα φυτρώσουν
με το άλυκο χρώμα τους θα ζωγραφίσουν τη ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
