| |
ΤΟ ΟΡΑΜΑ
έπεφτε ο ήλιος στα μαλιά
που ΄μοιαζαν με χρυσάφι
φώτιζε το κορμάκι της
αληθινό ελάφι
μάτια γαλάζια αστραφτερά
χείλια που στάζαν μέλι
και το χαμόγελο θαρρείς
ζωγράφισαν αγγέλοι
το δέρμα της βελούδινο
αλάβαστρο θυμίζει
και στην αυλή τριανταφυλιά
δειλα δειλά ν΄ανθίζει
κι εγώ εκεί να καρτερώ
να κλέψω μια ματιά της
ένα αχνό χαμόγελο
ν΄ακούσω τη μιλιά της
είν΄ένα όνειρο άπιαστο
δεν φτάνω να το να το πιάσω
μα και τις νύχτες δεν μπορώ
τον πόθο να δαμάσω
κλαίω κι όλο παρακαλώ
το θάμα να μου δόσει
μια ευκαιρία να της πω
πόσο έχω ματώσει
μάταια όμως , σαν ξυπνώ
χάνεται κι η μορφή της
χάνεται η τριανταφυλιά
ακόμα κι η αυλή της
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
