| |
Με το λουλούδι του γκρεμού
Κι ένα τραγούδι του καιρού
Σαν φώς που ρίχνει στο σκοταδι
Στον κρόταφο και με καλό σημάδι
Σου ξαναλέω τους παλιούς μου στίχους
Που κάποτε εγραφα στους τοίχους
Νυχτιές κι άλλες νυχτιές σε καρτερώ
Με σκέψη παθιασμένη στο μυαλό
Μα και το θάμβος σε διαλεγμένη θέση
Ξεχωριστά σε μένανε να πέσει
Γεμάτο ανατριχιάσματα και μύρα
Τόσα μονάχα όσα φέρνει η πλημμύρα
Σαλεύουν τα μεσάνυχτα οι σκισμές
Το σώμα ξέσκεπο, μ'άγνωρες ομορφιές
Χρώμα πυρόχρωμο ναζάρικο έχει
Μεθάει τη σάρκα που στο κυνήγι τρέχει
Το εξαίσιο λούλουδο να δρέψει
Γλυκό το μυστικό πούχε μαντέψει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
