| |
Κίνησες για τον ήλιο
για της ζωής τα καλοκαίρια
να` χεις στο βιός προσήλιο
να σου γελούν τ` αστέρια.
Κίνησες μιαν αυγή νωρίς
κι` είπες πως ξημερώνει
να μένεις άλλο δεν μπορείς
σ` ότι πονά, πληγώνει.
Είχες φτερά στους ώμους
που λέγαν, η αγάπη
κι` είχες δικούς σου νόμους
για το λερό το σκαλοπάτι.
Κίνησες μια Κυριακή πρωί
κι` είπες, θα πετάξω.
Σαν σου λέγαν είσαι μικρή
έλεγες, δεν θα κλάψω.
Κίνησες κι` είχε για ευχή
της μάνας σου τα χέρια
τη βουβή της, τη πληγή
στ` άδεια τα καντηλέρια.
Δεν είχανε μήτε κερί
θα λέγες κι` αυτά ορφανά
κι` είπες, θα` ρθουν καιροί
για των φτωχών τα ωσαννά.
Σαν έβλεπες γκρίζο ουρανό
φορούσες κόκκινο φουστάνι
κράτησες τ` όνειρο ζωντανό.
Η αγάπη! μην πεθάνει.
Κίνησες κι` ήταν βροχή
τα δάκρυα στη πλάση
κι` είπες γλυκά μια προσευχή
να` χεις νερό, σε τάσι.
Να ποτίσεις τα πουλιά
θα` χεις φτάσει στο φως
θα` χεις στ` άστρα μια φωλιά
του ονείρου σου το βιος.
Κίνησες, για αγιόκλημα, θυμάρι
βασιλικό και δυόσμο.
Άσπρα πουλιά, ένα σμάρι
κίνησες.....κι` έχεις δρόμο.
6-9-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
