| |
Το μπαλκόνι.
Σε ένα μπαλκόνι στέκεσαι
και θέλεις να πετάξεις.
Το γκρίζο και το άχρωμο,
σαν ρούχο παλιό να κρεμάσεις.
Μα τα φτερά σου είναι μικρά,
Πως να τα ξεγελάσεις.
Σε ένα τοίχο την χαρά,
φτιάχνεις για να μοιράσεις.
Πάνω του γράφεις ποιήματα.
κάτι παλιά συνθήματα.
Τα βλέπεις και χαμογελάς.
με αυτά,,σκέφτεσαι.πως πετάς.
Κλείσε λοιπόν τα μάτια σου.
Διώξε από αυτά,τα δάκρυα.
Οι τοίχοι,μπορεί να είναι γκρίζοι,
μα η χαρά τους χρωματίζει.
Έτσι θα έρθουν πολλοί,
ερωτευμένοι με τη ζωή.
Θα έχουν στα χέρια τα πινέλα,
τα μάτια τους,μια τρέλα.
Το μπαλκόνι σου,μπορεί να είναι μικρό.
Το όνειρο,παραμένει ζωντανό.
Τα φτερά,γρήγορα θα δυναμώσουν,
για το ταξίδι,που φανταζόσουν.
Το μόνο εμπόδιο,πάντα εσύ.
Για να πετάξεις,θέλει πίστη δυνατή.
Το αύριο πάντα με μια καρδιά στα χέρια.
Κοίτα να φτάσεις τα πιο φωτεινά αστέρια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
