| |
ενα καφε με κερασες
και στη στιγμη με ξεχασες
μοναχα με ενα βλεμμα
για να ξεφυγω αλλοιμονο
απ το γλυκο μαρτυριο
τον ηπια νετα σκετα
ειχα σπουδασει απο μικρη
μ αιμα κι ιδρωτα τη ζωη
το μεροκαματο με κραταγε απ το χερι
με μαθαινε με σιγουρια
πως η ζωη ηταν γλυκεια
οταν στρωμενο ητανε το γιορτινο τραπεζι
ενα καφε με κερασες
και την αξια του περασες
στα εξοδα του μηνα
εκανα λιγο τη χαζη
κι υποσχεση εδωσα αντρικη
να σου κοπει ο βηχας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
