Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χαμένο καλοκαίρι
 
Ψάχνω νάβρω το χαμένο καλοκαίρι μου...
Στο ηλιόλουστο καυτό απομεσήμερο.
Στου ανύπαρκτου του χρόνου το εφήμερο...
και στ 'ατέλειωτο κι αθέλητο νυχτέρι μου.

Φοβισμένο το περίγραμμα κι αδιάφορο...
σκοτωμένο το γαλάζιο της θάλασσας.
Ποτισμένο στο βοτάνι κάποιας μάγισσας...
Κάπου ανάμεσα στ' ορθό και το παράφορο.

Της ζωής τα καλοκαίρια λιγόστεψανε...
Είν' αμείλικτα τα χρόνια κι αδυσώπητα.
Δεν υπάρχουν ανοχές και μυστικότητα...
Είναι εύπιστη η νιότη..την πλανέψανε.

Οι στιγμές μοναδικές κι ανεπανάληπτες...
σαν περάσουν ξεμακραίνουν κι όλο χάνονται.
Αεράκια που στη χούφτα μας δεν πιάνονται...
απαντήσεις χρησμικές και ακατάληπτες.

Πάγωσε το καλοκαίρι και μου στέρησε...
τις αγάπες της ζωής μου που δε φάνηκαν.
τις κρυφές μικροχαρές που όλες χάθηκαν.
και το πλοίο της καρδιάς που δεν αρμένισε.

Ποιός θα φέρει το χαμένο καλοκαίρι μου...
να χαρώ τις ομορφιές που δεν ξανάρχονται.
Της ζωής τα παροράματα δε γράφονται...
άδειες θήκες παραμένουν στο κεμέρι μου.









 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
14-09-2020 @ 00:20

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
14-09-2020 @ 06:58
Πολύ καλό, όλο. Αναδρομή ζωής με σημείο εκκίνησης το καλοκαίρι!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μαυρομουστάκης
14-09-2020 @ 08:22
Ωραιότατο!!!!!!!
Γιάννης Κατράκης
14-09-2020 @ 15:20
Οι στιγμές μοναδικές κι ανεπανάληπτες...
σαν περάσουν ξεμακραίνουν κι όλο χάνονται.
Αεράκια που στη χούφτα μας δεν πιάνονται...
απαντήσεις χρησμικές και ακατάληπτες.

Πανέμορφο ΟΛΟ Αναστάση
Καλή βδομάδα
::up.:: ::up.:: ::up.::
φραγκοσυριανος
14-09-2020 @ 20:09
::up.:: ::up.:: ::up.::
Μπόσινας Νίκος
14-09-2020 @ 21:23
Η αλήθεια είναι ότι γράφεις ωραία.
zari.kardias
15-09-2020 @ 00:53
Πάγωσε το καλοκαίρι και μου στέρησε...
τις αγάπες της ζωής μου που δε φάνηκαν.
τις κρυφές μικροχαρές που όλες χάθηκαν.
και το πλοίο της καρδιάς που δεν αρμένισε.,,
Κάθε στίχος μια βαθυστόχαστη αλήθεια!!! ::up.::
...που αγγίζει την ψυχή!!! ::love.::
Υπέροχη γραφή ΟΛΟ!!! ::theos.::
-Ειρήνη-
15-09-2020 @ 14:32
Πολύ όμορφο, νοσταλγικό, παραπονεμένο και παράξενα συγκινητικό. Το διάβασα αρκετές φορές και κάθε φορά και μια άλλη σκέψη, ίσως επειδή αλλάζεις τους αριθμούς (ενικός-πληθυντικός): το καλοκαίρι με την έννοια της εποχής, τα καλοκαίρια που είναι ανέμελα και χαλαρά κι όσο πιο νέος είναι κανείς τόσο δεν τα καταλαβαίνει, τα συνειδητοποιεί αργότερα... το καλοκαίρι με την έννοια της ηλικίας, όταν έχει περάσει η πρώτη νιότη, η άνοιξη και ο άνθρωπος βρίσκεται στην πιο παραγωγική φάση της ζωής του και την αποζητά όταν αυτή περάσει... άνθρωποι-καλοκαίρια, άνθρωποι που περνάνε από τη ζωή μας για λίγο, την κάνουν καλοκαίρι και μετά φεύγουν και τους αναζητάς μα δεν γυρνούν... ένα συγκεκριμένο καλοκαίρι που αλλιώς το περίμενε κάποιος κι αλλιώς ήρθε και πέρασε ή πέρασε σα να μην ήρθε καν... καλοκαίρι-κάθε όμορφη στιγμή που ζει κάποιος κι όταν φύγει την αναζητά... Πόσο όμορφες οι λέξεις σου με το "α" το στερητικό! "ποιος θα φέρει το χαμένο καλοκαίρι μου": σαν παράπονο μικρού παιδιού... Είθε ο Θεός να σου χαρίσει πολλά καλοκαίρια ακόμα, Αναστάσιε!
errikos_rwot
15-09-2020 @ 15:15
Πολύ όμορφο!
φραγκοσυριανος
15-09-2020 @ 18:24
::up.::
φραγκοσυριανος
16-09-2020 @ 18:32
::up.::
seizeTHEday
28-09-2020 @ 14:40
Πολύ όμορφο.
Κάπως έτσι κι εμένα είναι τα τελευταία καλοκαίρια μου...
https://sanibel-captiva.org/wp-content/uploads/2016/12/Sanibel-Island-Captiva-Island-Shelling-Page.jpg

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο