| |
Πέταξες νύχτα, με μπροστάρη τον καιρό
κι όταν σε ρώτησε το αστέρι πριν να σβήσει:
«Πες μου ποια λάμψη σε βολεύει να φορώ»
του απαντάς: «Λάμψε με χρώμα που ‘χει η Δύση…»
Ούτε περίμενες το φως του να φανεί
είχες μπαρκάρει, δίχως λέξη σου στους άλλους,
ένα φευγάτο «Σ’ αγαπώ» είχες πανί,
και ξεγλιστρούσες σαν το χέλι, στους υφάλους
Μα η Τραμουντάνα είχε μέρες ορκιστεί
πως θα σε στείλει , μ’ ένα φύσημα στα βάθη,
γιατί είχες νύχτα στα ποτάμια της λουστεί
κι είχε μια ζήλια που τρυπούσε σαν αγκάθι
Σε είχε χτυπήσει κάποιας Τρίαινας η αιχμή
και λες σαν πότης που γυρνά από μεθοκόπι:
«Τα όνειρά μου τα πουλάω μια δραχμή
άμα με βρει μια Ναυσικά, που παίζει τόπι…»
Και μια νεράϊδα του νερού, προτού χαθείς
που σ’ ερωτεύτηκε, σαν πάλευες στο κύμα
σου ‘φερε βάρκα και κουπί , για να σωθείς
κι είπε στο αγέρι: « Άφησέ τον, είναι κρίμα!!!!»
Είχες κινήσει για το φως…. βρέθεις αλλού,
και απαντάς καθώς σου θύμισαν τα λάθη:
«Μ’ έσωσε ο έρωτας νεράϊδας του γιαλού….
θα πάω μαζί της, και ας ζει σε άγρια βάθη!!!!!»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
