| |
Αχ ρε πατέρα
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος,
που έφυγες για ταξίδι μόνος.
Μας άφησες χωρίς αγκάλη,
με κύμα σ' άγνωστο ακρογιάλι.
Αχ ρε πατέρα,
αδιάβατη η κάθε μέρα,
χωρίς μια συμβουλή δική σου,
χωρίς τραγούδι στην αυλή σου.
Πόσο η ορφάνια με πληγώνει,
έφυγες κι έχω μείνει μόνη.
Σε είδα απόψε στ' όνειρο μου,
στήριγμα βράχο στο πλευρό μου
και ξύπνησα μες τη χαρά.
μα σαν κατάλαβα πως λείπεις,
έρμαιο στο ρυθμό της λύπης,
σ' εσένα γράφω αναφορά.
Όλοι καλά στην γειτονιά μας,
μα πίσω απ' τα παράθυρα μας
στο σπίτι ...μέσα στην καρδιά μας,
η θλίψη έχει θρονιαστεί,
το ξέρω πως για τα παιδιά μας
θα κάνουμε αυτό που πρέπει,
ότι η ζωή μας επιτρέπει, ...
όμως για μας, ποιος θα γνοιαστεί;
Ποιος θα φροντίσει τις πληγές μας,
θ' ακούσει τις αναστολές μας
με συμβουλές τις αντοχές μας,
καθημερνά θα τις τεστάρει;
Ποιος το τιμόνι θα κρατήσει,
μέσα σ' αυτή την μαύρη κρίση,
μέσα στου κόσμου το μεθύσι
και ρίσκο τελικά θα πάρει;
Αχ ρε πατέρα,
έφυγες μίκρυνε η μέρα,
όλα φθινόπωρο θυμίζουν,
φύλλα τα χρόνια που θροίζουν.
Όλα ανούσια φαντάζουν,
οι αναμνήσεις γύρω κράζουν,
πουλιά που φεύγουν για την δύση,
μες του χαμού το ραβαΐσι.
Αχ κι έχω ακόμα τούτο, να σου πω,
σ' ευχαριστω για την ζωή και σ' αγαπώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
