|
| Εξορισμός | ![Προηγούμενη σελίδα](/skin/images/misc/back2.gif) | | Σε μιαν παλιά μου αγάπη. Στο καλό. Σου εύχομαι δύναμη. | | Εξορκίζω το κακό,
σημαίνει,
εξορκίζω την αγάπη.
Όσοι αγάπησαν,
ας καούν˙
ας κοιμηθούν στα παγκάκια
της οδού ονείρων,
λέγοντας ιστορίες
νεανικές,
τότες με τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες,
χιλίων κεριών,
-καθώς λένε,
όπως τους φάρους,
που μένουν πάντα φωτεινοί,
σπρώχνοντας τα καράβια,
προς το πέλαγο.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
| | |
|
μπρουχίτα 02-09-2006 @ 13:42 | αν και αυτό το "παλιά αγάπη" πονάει,
το ποίημα σου το ένιωσα τρυφερό,
σαν οικείο χάδι..
"σπρώχνοντας τα καράβια, προς το πέλαγο"..
υπέροχο...... | | MARGARITA 02-09-2006 @ 14:32 | όπως τους φάρους,
που μένουν πάντα φωτεινοί,
σπρώχνοντας τα καράβια,
προς το πέλαγο.
Πάρα πολύ ωραίο...νοσταλγικά θλιμμένο ::smile.:: | | Pascal 02-09-2006 @ 15:13 | Και οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο…ανιδιοτελώς | | agrampeli 03-09-2006 @ 06:33 | ωραίο ::smile.:: | | ![](/skin/images/misc/up.gif) |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|