| |
Συντηρώ την φωτιά αυτού του κόσμου
με τις στάχτες των χτεσινών ονείρων.
Κάποιες φορές που αποκοιμιέμαι
τρώει με τις φλόγες της λίγο από το ύφασμα,
εκείνο το πανωπροίκι από την Κλωθώ,
που φορώ σε κάθε επίσημη έξοδο στο φως.
Είναι στιγμές αναπόλησης, καθώς την κυττώ
να κατασπαράζει το οξυγόνο χορεύοντας
στα κύματα του ανέμου και της σκιάς,
μαγευτικά, όπως εκείνο το βλέμμα της κόμπρας
από την μακρινή δυναστεία της Αιγύπτου.
Φιλήκοος στο κροτάλισμά της, πλησιάζω
στα όρια του ορίζοντα γεγονότος της
και απωθούμαι από την θέρμη της.
«Δεν την αντέχω ακόμη», συλλογιέμαι
και ρίχνω λίγη ακόμη στάχτη,
εύκαιρη καθώς την έχω,
μήπως και κατεβάσω την θερμότητά της
κι έτσι κάπως χορέψω μαζί της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
