| |
| | Σπουργίτι του δρόμου |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σας ευχαριστώ όλους πάντα, χαρά μου δίνετε. | | |
Σπουργίτι του δρόμου, για που τραβάς
θα μου παγώσεις μικρό μου, σαν έρθει χιονιάς.
Σ` είδα μονάχο, δάκρυ να έχεις στολίδι
κι` είπες δεν έχεις, δικό σου ακριβό δαχτυλίδι.
Φύγαν, πετάξαν τ` άλλα, σ` ενωμένα ζευγάρια
μ` αφήσαν, μετρώ, στη ψυχή μου τ` αχνάρια.
Μια άπονη αγάπη, που είχα δική μου φωλιά
με πρόδωσε δείλι, για άλλη αγκαλιά.
Κι` από τότε πετώ, πετώ, γυμνό στη βροχή
της άφησα πίσω την μικρή μου ψυχή.
Περιπλανιέμαι και ψάχνω, στα ουράνια μια αγάπη
κι` όλο λεν οι θεοί, μην λυπάσαι, πως θαρ` θει.
Και περνούν τα χρόνια κι` εγώ μόνο εδώ
πως κουράστηκα αλήθεια, μοναχό να πετώ.
Ρωτώ τα φεγγάρια, ρωτώ την Αυγή
αν θα κλείσει ποτέ, η δική μου πληγή.
Κι` όλο κλαίω πικρά, σαν με λένε σπουργίτι
που δεν έχω δικό μου, ένα όμορφο σπίτι.
Με πονούν οι ανθρώποι, απ` τα ψίχουλα ζω
ταπεινό ένα σπουργίτι, που ήρθα απόψε εδώ.
Χαμένο είμαι καλή μου, μην σ` ανοίξω πληγές
δεν θέλω ακριβή μου και εσύ να κλαίς.
Έχεις φωλίτσα μεγάλη, αετών τη φωλιά
λευκά περιστέρια, την ακριβή τους μιλιά.
Έχεις ψίχουλα τόσα, να ταίσεις σπουργίτια
γιατί ψάχνεις οι άλλοι, αν έχουνε σπίτια.
Σπουργίτι μικρό μου, έλα μείνε κοντά μου
δεν μπορώ να πετάξω, θα` χω σε συντροφιά μου.
Τους καημούς να μετράμε, να μιλούμε το δείλι
μέχρι ο ήλιος, για τους δυο να ανατείλει.
Για σένα θάρθει, ένα γλυκό ταιράκι
για μένα ένας δρόμος, για την Ιθάκη.
30-9-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
