| |
Η νύχτα με τη «λαμογιά» της
φορώντας το βαθύ το μαύρο
μου ‘φερε το σκληρό το «γεια» της,
κι εγώ χαρά που να ξανάβρω…
Σαν τον τρελό ψάχνω ένα χνάρι
μες στους καιρούς της τους θλιμμένους,
όμως της νύχτας το λυχνάρι
δεν φέγγει για τους προδομένους
Της πίκρας με κρατά η δαγκάνα
όπως παλεύω για την νίκη,
όμως της νύχτας η …τσιγγάνα,
μου λέει: «σε άλλονε ανήκει….»
Κι ενώ γεμίζω το παγκάρι
κέρματα…. ο καιρός ν’ ανοίγει,
δεν βγάζει η νύχτα το φεγγάρι
και το σκοτάδι με τυλίγει
Η νύχτα με τη «λαμογιά» της
οχυρωμένη στη …χλιδή της,
ξανάναψε την πυρκαγιά της
κι είχε τη λησμονιά… δαδί της!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
