| |
εχεις -
εισαι
το τοξο το βελος
στον κυκλο χτυπας
κατευθειαν κεντρο
κατευθειαν
απο το περιθωριο κι απο τον τοιχο
και ξεβρασμενος στην αμμο
και σμπαραλια στον βραχο
κεντρο κατευθειαν
κεντρο
εισαι αυτος
που δεν νοιαζεται, να αρεσει
που δεν μιλαει, να εντυπωσιασει
να ξεχωρισει να διακριθει
να χαρακτηριστει, ανθρωπος..
γι αυτο ειναι αυτος
που λαμπει
ο ηλιος καφτερος και η δροσοσταλιδα
με οση λασπη πανω του
με την σκονη και την βροχη
διχως τα φωτα
εισαι αυτος
ως ανθρωπος ως λεπτομερεια ως βλαστος
η διαφανεια το κυτταρο η φλεβα η σκια
τα φυλα ολα τα φυλλα
στον κορμο στον αερα στο χωμα
στο ταξιδι στον καρπο στον πυρηνα
το ΖωΟν που' σαι
αυτος που αντιτιθεται στην μαζικοτητα
της ταμπελας
και, σε ποιο λεξικο να σε βρω
σαν εννοια συνθετη πολυμορφικη..
το δυνατον αψηφο στον καθε καιρο'
ορατο κι αορατο που;
δυναμη καμια δεν υποτιμα
κι οπως εστιαζω πια σε εννοιες απλες και σκαλιζω..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
