| |
Kι αν η ζωή σε πάει εκεί,
Όπου ούτε αγκαθιά δεν ευδοκιμεί,
Ρίξε το δίχτυ τα σύννεφα να ψαρέψεις.
Μια μπάλα βαμβάκι να γίνουν,
Από πάνω σου να μείνουν,
Να φέρουν τη βροχή.
Τα μάτια σήκωσε στον ουρανό.
Μάζεψε όσο κουράγιο σου ’μεινε.
Τα κλειστά φτερά σου άνοιξε,
πέτα ψηλά, εκεί όπου ανήκεις.
Εκεί είναι η Ιθάκη σου, όχι εδώ.
Κι αν οι μοίρες,
Τραγούδι σου τραγουδούν λυπητερό,
Εσύ, βάρα το ντέφι, κάνε μαζί τους κέφι.
Σκέψου, πως κάποτε, κάπου, είδες,
Αμυγδαλιές στο καταχείμωνο,
ν’ ανθίζουν, να κάνουνε καρπό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
