| |
Στην πισσα μουλιαζα ραφες , μαυρα τα πουπουλα μου
που σε λευκα πια μαρμαρα , πνεουν με τα ονειρα σου
...
Δακρυα που δεν ερχονται ,τα τσινορα να γιανω
το κολασμενο βλεμμα σου χαθηκε στο σκοταδι
και ‘κεινη η χαρουμενη ματια , ψαριά σε κοφινάδι
που μονος αρματωνομαι κι ολο ματωνω απανω
...
Του Αυριου κομματια σπας κι υστερα τα υφαινεις
μπας και σωθουν μεθαυριο , ισως και παραπερα
να ‘ναι η λευκοτης σου η χαρα που με στενευει παντα
της μοναξιας η θλιψη σου που μονη σου την χαιδευεις
καθως τα ποδια σου κρατα , ζεστα μα κι αναμμενα
να δροσιστουν απο τα φιλια και τα σαπιόδοντά μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
