| |
| | Πενήντα Μοιραία Τετράστιχα (i) |  | | |
1. Χαμένα…
Όσα, το δόλιο μου μυαλό, με της ελπίδας πένα,
μες στο καδέρνο της καρδιάς, γράφει, θα παν’ χαμένα…
Η μοίρα, σαν παιδόπουλο άταχτο, θα τα σβήσει,
κι αχνόγελο σκερτσόζικο, στα χείλη της θ' ανθίσει…
2. Τάταρης…
Ο ήσκιος, που ‘χει χούι του να λαγωνέβει μέρα,
κι ως το μουντό το σούρουπο, να σπέρνει τη φοβέρα,
με κακοσήμαδα φτερά και μύτη σαν καλέμι,
της μοίρας είν’ ο τάταρης, που η οχτιά τον τρέμει.
3. Θέμα Οπτικής…
Το χορταράκι βλέποντας τα δέντρα να ψηλώνουν,
έλεγε, πως οι ουρανοί, το μέλλον μας κλειδώνουν,
και σόφισμα, δεν το μπορεί ή δύναμη, ν’ αλλάξει,
την μοίρα, που 'χουνε για μας, απ' την αρχή χαράξει.
4. Φιδότρυπες…
Την όφιεντρα της μοίρας, που δόντια ζητά να μπήξει,
σ’ όλα αυτά που λες ζωή, και σ’ έχ' επικηρύξει,
αποξαρχής, μη μέσα σου, άδικα τη γυρεύεις,
γύρω σου είν' φιδότρυπες, που δεν τις προμαντεύεις.
5. Χαμόγελο…
Και τι της μοίρας τα σκυλιά, που δείχνουν σου τα δόντια,
και που τον ήλιο κρύβει η πεζούρα της μ' ακόντια;
Δείξ’ της κι εσύ τα δόντια σου, μ’ ένα χαμόγελό σου,
και βγες μπροστά της έχοντας, κιάρο το κούτελό σου...
6. Οδυσσέας…
Τι δόλωμα στ' αγκίστρι της, η μοίρα είχε βάλει,
και, χρόνια, στων οχτώ καιρών, πλανήθηκε τη ζάλη,
αλλάζοντας μικροχαρές, και θαλπωρή σπιτίσια,
με θάλασσας υπομονή κι αρμύρα πελαγίσια;
7. Σφέτζος…
Της μυγδαλιάς τα λούλουδα, τα σκόρπισε τ’ αγέρι,
σαν χώθηκε στους κλώνους της, θανατερό μαχαίρι,
κι ο σφέτζος παραπέρνεται, για τ’ άνθη της να κλάψει
ή για τη μοίρα τη σκληρή, που ‘χει κι αυτόν προγράψει;
8. Αρματωσιά…
Καυχήματα για δόξες σου και ξυπασιές για διάξεις,
γιατί θαρρείς ότι αρκούν, τ’ ολέθρου, να προτάξεις;
Αρματωσιά δεν είν' καμιά, της μοίρας σου, ενάντια,
κι οι ταπεινοί κι οι χάνηδες, ίδια θα ‘χουν κατάντια…
9. Σφηδόνι…
Τη μοίρα του παλεύοντας, ο άνθρωπος θεριεύει,
κι από τα βρόχια τ’ άραχλα, να λυτρωθεί γυρεύει,
όπως σφηδόνι, που μ’ οσκρό, μάχεται ως το βράδι,
όταν πιαστεί, κάποιαν αυγή, σε σφάλαγγα υφάδι.
10. Απόφαση…
Μας πρόταξε η μοίρα μας. σε ριζικό στενάδι,
μα, για το αν θα νιώσουμε, κρυερό, του χάρου, χάδι,
δεν κάν' απόφαση αυτή, δικοί μας είν' οι ψήφοι,
δικό μας το να πέσουμε, μες σε βαρβάρων στίφη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
12-10-2020 @ 19:01 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Κων/νος Ντζ
12-10-2020 @ 20:27 | Το χορταράκι βλέποντας τα δέντρα να ψηλώνουν,
έλεγε, πως οι ουρανοί, το μέλλον μας κλειδώνουν,
και σόφισμα, δεν το μπορεί ή δύναμη, ν’ αλλάξει,
την μοίρα, που 'χουνε για μας, απ' την αρχή χαράξει
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μπόσινας Νίκος
12-10-2020 @ 20:31 | Πολύ ωραία όλα! | | heardline
12-10-2020 @ 21:45 | Ω! Η απόφαση τρανή!, Στην έξοδο των στίχων.
Τραγουδιστά την έλεγα και έκλαιγα των ήχων.
Καθώς, που στίφη βάρβαρα, μαράζωναν εμένα
και βγάζανε απ' τις φωλιές, θαμμένα περασμένα.
Μοιραία όλα πα στη γης-βαραίνουν συνταράσσουν
και να διαβρώσουν τις στιγμές, όσων που θα περάσουν,
το καταφέρνουν εύκολα, λυγίζοντας καθένα,
ραπίζοντάς τον κύματα, στου κόσμου την αρένα.
Πολύ καλογραμμένα, τα εξαίρετά σου, σε σύλληψη, τετράστιχα, Κώστα!!!!
Εύγε!!!!!!
| | professorark
12-10-2020 @ 22:14 | Αγαπητέ Γιάννη, καλησπέρα. Πολύ όμορφα το οχτάστιχό σου και εξαίρετο σε σύλληψη. Να είσαι καλά στα κρύα του βορρά. Κώστας | | χωρίς λόγια
12-10-2020 @ 22:23 | !!! | | -Ειρήνη-
13-10-2020 @ 14:34 | Τετράστιχα - αποφθέγματα!
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
