| |
Πεσμένα φύλλα.
Φθινόπωρο.
Άλλο ένα.
Μονοτονία.
Μοναξιά.
Γκρίζος ουρανός
και καταχνιά.
Βροχές και αστραπές
κρύβουνε μέσα τους κραυγές.
Απόγνωση και δυστυχία.
Δεν ξεπερνιέται η αμαρτία.
Πείνα και εξαθλίωση
στους δρόμους επιβίωση.
Του φθινοπώρου τα νεκρά
τα φύλλα γίνονται στρώματα
Και πάνω ακουμπούνε πτώματα.
Ανθρωποι θαμένοι ζωντανοι.
Ανθρωποι που έχουνε ψυχή.
Αντιλαμβάνονται πως ζούνε
και σε πιο κόσμο κατοικούνε
μα σαν εξωγίηνοι αυτοί
δεν θέλουν μερίδιο στη ζωή.
Κρύβονται κάτω από τα φύλλα.
Και τους πλακώνει η σαπίλα.
Μιας κοινωνίας αμαρτωλής
που τους ματώνει την ψυχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
