| |
16 Αυγούστου 2011 ·
Γιατί δε γίνεται ρε φίλε...
Ετσι τον γνώρισα τον πόνο ..λίγο ..λίγο
δίχως να υπάρχει κάποια αιτία σοβαρή
από μικρό παιδί που ήθελα να φύγω
για χώρες άλλες μακριά απ 'την λογική...
και δεν μου ταίριαζε ο κόσμος που μου δώσανε
και πληγωνόμουν απ'το τίποτα που σώσανε
κι όταν με έστησε ο φόβος στη γωνία
είχε μελάνι η κεντρική μου η αρτηρία
και του την πέταξα στο πρόσωπο
του άγριου να μη βλέπει πώς λιώνει ο άνθρωπος
απέναντι στη μοίρα του σα στέκει...
Ετσι τον γνώρισα τον πόνο λίγο -λίγο
σαν γρατσουνιά στο στήθος πάνω απ'την καρδιά
από μικρό παιδί που έψαχνα το γρίλο
να μ'ανεβασει ως του Θεού την αγκαλιά
Ετσι τον γνώρισα τον πόνο ...λίγο..λίγο...
σαν δηλητήριο στα όρια του ανεκτού
και λέω
ως το τέλος της ζωής μου να τηρώ το πρόγραμμά μου
με σταθερή δοσολογία πανικού...
γιατί δε γίνεται ρε φίλε να 'σαι τύπΗς αισιόδοξος
όταν θερίζει με δρεπάνι ο ακατανόμαστος...
Στίχοι μουσικη Λένα κατσιμαντού
Ενορχήστρωση ερμηνεία Μιχάλης Πολιάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
