Σε ποια φιλιά να ορκιστώ
ότι σε σένα ο ήλιος πίνει και μεθάει
σε ποια αγκαλιά να παραδοθώ
γιατί η αγάπη σου ψηλά πετάει
Στου συννέφου τη βροχή
βρήκα κρυψώνα με το χαμόγελό σου
κι ήσουνα όλα εσύ
που γέμισες με άστρα τον ουρανό σου
Ξημερώνει πρωινό με ήλιους και φεγγάρια,όλα δικά σου
παρηγοριά και καημό, όλα τα βρήκα μες στην αγκαλιά σου
κι έγινε ο κόσμος πιο μικρός, όταν έσβησε το καντήλι
έγινε μαύρος ο ουρανός, προτού ο ήλιος ανατείλλει
Σε ποια καρδιά να κρατηθώ
όταν εσένα πάντα μέσα μου βρίσκω
και ποια στιγμή να θυμηθώ
αφού δεν πρόλαβα να πάρω το ρίσκο
