| |
Σε τούτο που ’φτασα, της ζωής το σταυροδρόμι,
μού ’ταν κατάματα την Κόλαση να δω.
Και με τις πύλες της μισάνοιχτες ακόμη,
να μού φωνάζει με κατάρες: «Έλα ’δώ».
Κι είδα δαιμόνους να τους κυνηγούν αγγέλοι
κι είδα κι αγγέλους, δαίμονες που γίναν πια.
Των πανικόβλητων να σέρνουν την αγέλη,
βαθειά στου τρόμου την πιο απάνθρωπη σκοπιά.
Κι άξαφνα βρέθηκα στη δίνη ενός πολέμου,
με πολυβόλο τ’ αεροπλάνα να χτυπώ.
Και να ξερνούν αυτά τις βόμβες τους, ω! Θε μου,
πιστά εκτελώντας κάθε ανόητου τον σκοπό.
Κι ύστερα ξύπνησα ιδρωμένος στο κρεβάτι
κι απ’ το παράθυρο είδα χιόνι στα πευκά.
Και δυο «αστροναύτες» να μού κλείνουνε το μάτι
και το δωμάτιο, όλο βαμμένο στα λευκά.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
