| |
| | Κράμεριξ εναντίον Κράμεριξ |  | | |
Μας τα ‘πρηξες όλημεριξ,
με δαύτα σου τα λίμερειξ.
Δικά σου ως και σχόλια,
σε άλλων τα πρωτόλεια,
είν’ πονηρά, για πίπεριξ ….
Δε πας, λέω, στο διάβολο,
που δε θα σου ‘ναι κι άβολο,
στις τόσες αμαρτίες σου,
να βρίσκεις το σχολείο σου;
«Δεν έχει και παράβολο.»
Τι; Τσάμπα δε παγαίνω ‘κεί,
να ‘μαι του διάολου βρακί.
Αλλά και ‘δώ δε το μπορώ.
Λέω που να αναχωρώ.
Κι ως τότε πίνω μια ρακί.
Βαρώ τον εαυτό μου, να!
Μήπως κι αυτός με συμπονά.
Καμία φορά το κάνει,
και εμένα με προφτάνει.
Ο πόνος του μη με πονά.
Κυλιέται πα στο πάτωμα,
(που του ‘ναι κι ανακάτωμα).
Το κάνει να χαιρόμαστε
και να μη σκοτωνόμαστε,
στο κάθε μας ελάττωμα.
Των Κράμερειξ, τα λίμερειξ,
τ’ ενός και τ’ άλλου ύστεριξ,
να κάμουν έν’ ακέραιο,
μαζί τα δύο στέρεο.
«Πάντα, ή και πολύμερειξ.»
Και να ‘ναι κώλος με βρακί.
Πάνω στο ίδιο το σαρκί;
Ο ένας τ’ άλλου τσιμπούρι;
Και οι δυό κοινό μασούρι;
Για βάλτε μας δύο ρακί.
Τώρα μελέτη πιάνουμε.
Να δούμε που θα φτάνουμε,
και οι δυό μαζί αν πάμε.
Μαζί ίσως να νικάμε,
ή που και μας ξεκάνουμε;
Κι ο ένας τ’ άλλου καρτερεί,
να βλέπει τη φαρμακερή,
κι δυό, εν σώματι ενός,
να τους βαράει κεραυνός,
μη βλέπουν μέρ’ ασπριδερή.
Να βρίσκονται κ’ οι δυό νεκροί,
με αναμμένο ‘να κερί,
ξάπλα στα εδώ λημέρια,
σώματα να είναι πλέρια
στα εντός, «εκτός και μη περί….»
…του τόπου, τούτους να χαρούν,
(λίμερειξ*, δίχως να βαρούν,
(χαζά περιεχόμενα,
για μέρες συνεχόμενα),
άπαντες και αποχωρούν.
Ιστιοπλόος ως που ‘γώ,
θα έμπω πάλι στο αβγό.
Ταξίδι κείθε, γνώριμο,
με μένα τον ανώριμο,
με λίμεριξ, θα παραβγώ.
Κ’ ίσως, σαν Δον Κιχώτης σας,
δε πρήζω το συκώτι σας.
Κράμεριξ κατά Κράμεριξ,
και τούτο σας ανάφεριξ.
«Τα λίμερειξ*, τα σκότη σας».
*πληθυντικός του λίμεριξ
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
Και πάλι 'δώ, με λίμερειξ,
έπλασα τούτα στίχμερειξ.
Και λέω εγώ θα φύγω;;
Μη τούτο το αποφύγω
και μένω τούτον χείμεριξ.
Και 'σείς θεριά ανήμερειξ,
όλα, κατά πολύμερειξ,
βαρέστε τις μπιέλες σας
και βγάλτε τις ομπρέλες σας,
εξ' όξινων βροχήμερειξ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όλα ξεκινούν απ' το μηδέν και στο μηδέν καταλήγουν. Άρα η κορύφωση θα είναι κάπου στο μέσον!!! | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-11-2020 @ 00:45 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μπόσινας Νίκος
07-11-2020 @ 10:44 | Ο ειδικός του λίμερικ με ωραία στιχάκια! | | Αγιοβλασιτης
07-11-2020 @ 11:47 | το έχεις το λήμεριξ Κώστα ...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ιστιοπλόος
07-11-2020 @ 12:48 | Για Αγιοβλασιτης:
Το έχω, που να μη το 'χα,
αφού σας τρώει η μπόχα.
Φίλε μου Τάσο, να χαρής,
άλλο να μη με συγχαρής.
Γιατί με πιάνει η βρόχα (!)
Και γίνομαι του ποταμού,
εγώ κι ο άλλος, μεθ' εμού.
Ο Κράμεριξ, του Κράμεριξ,
τον Κράμεριξ... Ω! Κράμερειξ,
μας πρήξατε του παιδεμού.
Πάραυτα, πέν' απαρατώ
και προς τα πάνω που κοιτώ,
δε βλέπω και άλλη λύση.
Καιρός μου είναι για κλίση.
Και θέλω να γενώ φυτό.
Κανένα γαϊδουράγκαθο,
δίπλα σε κάποιο άμαθο.
Μη λίγο και ξεστραβωθώ
και βγω απ' έξ' απ' το βυθό.
Και φέρνω πλέον σ' άκανθο.
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | | Μαυρομουστάκης
07-11-2020 @ 17:13 | ::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::
Κώστα καλησπέρα
των λίμεριξ αστέρα
τώρα που έγινε ρουτίνα
η ζωή στην καραντίνα
θέλει γέλιο πέρα ωϛ πέρα | | Ιστιοπλόος
07-11-2020 @ 17:38 | Χαράλαμπε...
Καλησπέρα και σε σένα!
Σύ θα λες μόνο σε μένα;
Έχω και εγώ εσπέρα...
Βραδινή μου θυγατέρα.
Πρωινή ήτανε γέννα...
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
