| |
| | έστω ότι |  | | |
Κάθισαν οι χρονιές
αντιμέτωπες.
Η κάθε μια με τα χιόνια της,
τις ζέστες της,
τ' αποστεωμένα της καλοκαίρια,
τα φθινοπωρινά της κουτσομπολιά,
τις αερολογίες της στην βροχή
και με εκείνη την κρυφή ικμάδα της άνοιξης
που πέτρωνε στις χαμάδες της χειμερινής τους ισημερίας.
Όλες τους βρέθηκαν ίσες...
οι πικρές,
που το παράπονο του αιώνα τους έκαμαν γλυκό του κουταλιού,
να καταπίνεται σχεδόν αγόγγυστα·
οι γλυκές,
με τις πικρές ρίζες της θύμησης,
π' άρχιζαν να μοιάζουν με λευκές αμυγδαλιές
στην τρεμάμενη ώρα των φύλλων τους·
και οι άλλες,
εκείνες με τις λεπτές αποχρώσεις της αδιαφορίας
πάνω στις λεπτομέρειες των άστρων
και τις αυλακιές π' αφήνει το νερό της λήθης.
Όλες τους ίσες,
συγκεχυμένες
στις αιθάλες μέσα της νόησης:
"έστω ότι..."
------------------------------------------------
ικμάδα= υγρασία της γης
χαμάδα = ώριμος καρπός ελιάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Εδώ... στ΄ ανοιχτά του κόσμου | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
08-11-2020 @ 11:36 | Γράφεις εξαιρετικά!!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | **Ηώς**
08-11-2020 @ 15:36 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ά ψ ο γ ο !!!!!!!!!!!!!!!!!! | | aridaios
08-11-2020 @ 23:26 | ΥΠΕΡΟΧΟ
::up.:: ::up.:: | | -Ειρήνη-
09-11-2020 @ 14:21 | Απολογισμός ζωής... υπέροχο! Οι αιχμές στρογγυλεύουν με το πέρασμα των χρόνων... μου αρέσουν πολύ οι μεταφορές σου, όλες παρμένες απο τη φύση... ο,τι μένει μέσα μας τελικά είναι ό,τι ζήσαμε... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
