| |
[align=center][B][I] Δώσε μου μια μουσική και εγώ θα γράψω στίχο.
Θα περπατάω κάθετα όπως παιδί στο τοίχο.
Στον ουρανό θα φλέγομαι, στη θάλασσα θα σβήνω
όταν εσύ μου έρχεσαι και όταν εγώ σε αφήνω.
Αυτά που πάντα ήθελα δεν είχαν μέσα εσένα.
Μία αλήθεια ένοχη και ένα αθώο ψέμα.
Μία ματιά στον ουρανό μια νύχτα με φεγγάρι
και ένα τρένο στο σταθμό που θα έρθει να με πάρει.
Μα έτσι ζουν οι ποιητές και οι ονειροπαρμένοι.
Όλα όταν είναι τέλεια αυτοί είναι αλλού δοσμένοι.
Σε ένα δρόμο του Κερουάκ, σε ενός Μπωντλαίρ το ποιήμα.
Στου Ουίλιαμ τη μοναξιά στου Χέμινγουαιη το κύμα.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι σε αγαπάω
Σε κουβαλάω μέσα μου παντού όπου και αν πάω.
Και είσαι πάντα μέσα εσύ σε όλα όσα κάνω
Γιαυτό σε αφήνω, αφήνομαι, γιαυτό όλο σε χάνω.
Ξέρω σου είναι δύσκολο πολύ να καταλάβεις
το τρένο γιατί άφησες που έτρεχες να προλλάβεις.
Τον ήλιο και αν λάτρεψες κρύβεσαι στο σκοτάδι
και προτιμάς το πυρετό καλύτερα απ'το χάδι.
Μα έτσι ζουν οι ποιητές και οι ονειροπαρμένοι.
Όλα όταν είναι τέλεια αυτοί είναι αλλού χαμένοι.
Μία ματιά στον ουρανό, μιά σε λευκό άδειο τοίχο.
Μία σε δίαολο, θεό, μία σε κάποιο στίχο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
