| |
Είχα στον κήπο μου λουλούδια που σου τα χάριζα γιορτές,
είχα στο στόμα μου τραγούδια με νότες χίλιες καθαρές
μα σαν τα όνειρα γκρεμίσαν, μείναν οι όρκοι ορφανοί
και τις καρδιές μας τις γεμίσαν, του κόσμου οι αλαλαγμοί
Γίναμε κύματα που φεύγουν απ’ το λιμάνι μακριά
και ψαροπούλια που ζητάνε, στον ουρανό αποβροχιά
Είχα τα χέρια μου γεμάτα, μ’ ελπίδες τόσες για τους δυο,
είχα φλουριά κωνσταντινάτα να σου κρεμάσω στο λαιμό
μα όταν μείναμε μονάχοι κι έμειναν άδειες οι αγκαλιές
του πάθους γίναμε ξωμάχοι και του καημού δροσοσταλιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
