| |
pussycat
04-09-2006 @ 15:31 | πάρα πολύ σωστη.,! μου άρεσε πάρα πολύ.,. ::up.:: | | CHЯISTOS P
04-09-2006 @ 15:33 | ωραία περιγράφεις αυτούς που δεν αγαπάνε ούτε τα άντερά τους, καλή μας Εβιτα, αλλά το πρώτο πρόσωπο που γράφεις, με ταράχεψε . . !
::smile.:: | | horseman
04-09-2006 @ 15:44 | "ξυπνάμε μόνοι μας αντικρίζοντας
δυο μάτια σαν άδειους καθρέφτες"
Πολύ όμορφη μεταφορά...
| | Ri@89
05-09-2006 @ 01:51 | Παρα πολυ ομορφο!!! Συμφωνω απολυτα με το σχολιο σου!! αλλα και με το ποιημα σου φυσικα! ::smile.:: | | Χρίστος Κ.
05-09-2006 @ 02:58 | Μεγάλες αλήθειες κρύβονται σε αυτό το ποίημα.
Σκεφτήκατε κάτι. Αν γινόμαστε πολύ κουραστικοί αρκετές φορές, τότε οι άλλοι μας βαριούνται και μας παρατάνε. Τότε εμείς τους κατηγορούμε και ταυτόχρονα κλαίμε την μοίρα μας.
| | ΣΟΦΙΑ(21)
05-09-2006 @ 04:54 | ομορφο!!!! | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
05-09-2006 @ 12:50 | ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
