| |
| | Η διαθήκη μου ( Σουρής, ποιός άλλος.....) |  | | |
Α'
Ἂν καὶ δὲν πιστεύω πὼς θὲ νὰ πεθάνω,
ἂν καὶ μὲς στὸ ἄνθος εἶμαι τῆς ζωῆς μου,
διαθήκη ὅμως σκέπτομαι νὰ κάνω,
γιὰ νὰ μὴ μὲ τύπτῃ ἡ συνείδησίς μου.
Ποιός γνωρίζει τάχα τί τοῦ ξημερόνει!
ἐνῷ πᾷς στὸ δρόμο ξένοιστος... τί φρίκη!
ἅμαξα ἢ κάρρο σὲ καταπλακόνει,
κι' ἔτσι ξεμπερδεύεις δίχως διαθήκη.
Β'
Πένα στὴ θανή μου ὕμνους νὰ μὴ γράψῃ,
οὔτε δάκρυ θέλω νὰ χυθῇ κανένα,
κι' οὔτε αὐτὸς ἀκόμη θέλω νὰ μὲ κλάψῃ,
ποὺ ἐλπίζει ψῆφο νἄχῃ κι' ἀπὸ μένα.
Εἰς τὸ Οὐεστμίνστερ θέλω νὰ μὲ θάψουν,
ἀλλ' ἀφοῦ βεβαίως τοῦτο δὲν θὰ γίνῃ,
ὅπου σᾶς ἀρέσει, τάφο ἂς μοῦ σκάψουν,
κι' ὅλη μου ἡ δόξα κτῆμα σας ἂς μείνῃ.
Γύρω μου νὰ στέκουν μοῦτρα χαρωπά,
ὄχι σκέπαις, μαῦρα καὶ κραυγαὶ ὀδύνης,
νὰ μὴν ἔλθῃ ράσο καὶ γιὰ μὲ παππᾶ,
κι' οὔτ' ὁ Ἀναγνωστάκης τῆς Ἁγιᾶς Εἰρήνης.
Νὰ μὲ πᾷν οἱ φίλοι ἔξω στὰ θυμάρια
μὲ κρασὶ καὶ μπύρα ὅλοι των κουροῦνα
καὶ ἀντὶ παππάδων θλιβερὰ τροπάρια
τὴν Μασκὸτ νὰ ψάλλουν καὶ τὴν Παπαρούνα.
Κανεὶς φίλος λόγο νὰ μὴν ἀπαγγείλῃ,
κι' ἂν στὸ νοῦ του τέτοιο ἔγκλημα περάσῃ,
νὰ τὸν σακατέψουν στῇς σβερκιαῖς οἱ φίλοι,
κι' εἴθε τὴ μιλιά του στὴ στιγμὴ νὰ χάσῃ.
Γ'
Καὶ τ' ἀκίνητά μου καὶ τὰ κινητὰ
τὰ χαρίζω ὅλα στὴν καλὴ πατρίδα,
ὄχι γιὰ νὰ κὰμῃ πόλεμο μ' αὐτά,
ἀλλὰ ν' ἀγοράσῃ λίγη δαμαλίδα.
Τούτη μου τὴν κόμη τὴν ποιητικὴ
ἀπὸ τώρα δίνω γιὰ κληρονομιὰ
εἰς τὸν Λεονάρδο κι' εἰς τὸν Ψιακῆ...
δὲν θὰ βροῦν βαμμένη οὔτε τρίχα μιά.
Τέλος τὸ κεφάλι τὸ ποιητικὸ
στοὺς κρανιοσκόπους μποναμᾶς ἂς μένῃ,
νὰ τὸ ψάχνουν μέσα κι' ἔξω μὲ φακό,
γιὰ νὰ βροῦν ποιὰ βίδα εἶναι χαλασμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όλα ξεκινούν απ' το μηδέν και στο μηδέν καταλήγουν. Άρα η κορύφωση θα είναι κάπου στο μέσον!!! | | | |
|
Μπόσινας Νίκος
13-11-2020 @ 13:11 | Μπράβο που μας μαθαίνεις τον Σουρή!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ιστιοπλόος
13-11-2020 @ 15:11 | Μου αρέσει και τον ανεβάζω και όσοι τύχει και τους αρέσει. Οι ίδιοι θα το κρίνουν, τι και πως. Είναι πολλά του ποιήματα και άλλα, για το θέατρο που έχει γράψει. Απλά για να τα βρεις, θα πρέπει να γνωρίζεις το σύνολο του έργου του. Επειδή έχω τα άπαντα του Σουρή (8 τόμοι), μπορώ μερικά να τα βρίσκω, αν υπάρχουν, στο διαδίκτυο και να τα αντιγράφω, για να τα ανεβάζω. Αν δεν υπάρχουν, θα πρέπει να τα αντιγράφω από τα βιβλία που έχω, αλλά είναι κουραστικό αυτό. Μου αρέσει πολύ. Μάλιστα τον ζήλευαν στην εποχή του. Μέχρι κι ο αείμνηστος Κωστής Παλαμάς. Και έπρεπε να φθάσει στο θάνατο για να βρει την αναγνώρισή του, για να πει ότι ήταν ένας ευφυής ποιητής.
Ο Παλαμάς κατηγόρησε στα 1911, «Σατιρικά Γυμνάσματά» του το Σουρή, ότι κολακεύει τα χαμηλά γούστα του όχλου: «Φασουλήδες μακριά, κι εσείς παλιάτσοι-στην αστόχαστη πλέμπα μην πλερώνεις-Σατιριστή, του σκλάβου το χαράτσι».
Η αλήθεια είναι ότι ο Σουρής, σαν μεγάλος διαπλαστής και εκπολιτιστής των συγκαιρινών του, σαν αληθινός διαφωτιστής, κατέβηκε στο χαμηλό επίπεδο της πλέμπας-αν έτσι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το μάρτυρα και δημιουργό Ελληνικό λαό της εποχής του-για να του δείξει όλα τα ελαττώματά του με τα σύμβολα της θαυμαστής επινοίας του, το Φασουλή και τον Ρωμηό, να τον αφυπνίσει και να τον ανεβάσει.
Όταν αγκουροξύπνητος ο Παλαμάς, ύστερ' απ' την επανάσταση του 1909, μιλούσε έτσι για το Σουρή, είχε πια ξημερώσει, είχε κυριαρχήσει το νέο πνεύμα, και στη νίκη αυτή πρωταρχικός συντελεστής στάθηκε ο Σουρής με το «μαγνήτη» στίχο του, με το σαραντάχρονο διαφωτιστικό εθνικολαϊκό έργο του (1873-1911), με τους σθεναρούς αγώνες του για τη Δημοκρατία.
''Προσοχή εδώ''.
Αργότερα, στο θάνατο του Σουρή, ο Παλαμάς, απηχώντας τη γνώμη του Ξενόπουλου, έγραψε, ότι θα μπορούσε ένας υπομονετικός μελετητής να καταρτίσει, μέσα απ' τα δυσκολοπλησίαστα φύλλα του «Ρωμηού» κι από άλλα του βιβλία, ένα δυό τόμους με στίχους «που ζωγραφίζουν την Ελληνική ψυχή με το γέλιο και με την κοροϊδία-μα για τούτο και θετικότερα-και κάποτε με την ανυποψία σε τόσους σύγχρονους πυρετούς της σύγχρονης πολιτικής, κοινωνικής και φιλολογικής ιστορίας μας. Και νομίζω, θα βλέπαμε τότε, πως κι ένας που μας παρουσιάζονταν σαν απλός χρονικογράφος, για την εφημερίδα, στιχοπλόκος, είναι ικανός και ποιητικές χαρές να μας ξυπνά.
(Εστία 3.9.1919).
Μόνο ο Παπαδιαμάντης είχε αφιερώσει υπέρ του λόγια και πριν, μα και μετά το θάνατό του.
Ακολουθεί ένας καταπληκτικός, με όλη τη συντομία του χαιρετισμός του Παπαδιαμάντη, που μέσα στα σύννεφα του λογιωτατισμού, βλέπει το φως της ευφυίας του Σουρή: Χαίρε, ω Σουρή, βροντοφωνάζει ο ερημίτης της Σκιάθου. σύ όστις απέδειξες, ότι υπάρχει ακόμη Ελληνική ευφυία, δηλαδή ζωντανό και δυνατό Ελληνικό πνεύμα.
Αλλά η γνώμη του Μητσάκη αποτελεί αληθινή σύλληψη, μιά βαθιά διείσδυση στην προσωπικότητα του Σουρή. Ο Μητσάκης παραθέτει τους περίφημους στίχους για την Ιεζάβελ «Ιελάβελ θαυμαστή, βασίλισσα ωραία.....» (βλ. όλο το μικρό αυτό αριστούργημα στον Δ' τόμο των «Απάντων» σελ. 606, και στη σελίδα 34 της εισαγωγής αυτής, καθώς το παραθέτει ο Ξενόπουλος), και προσθέτει στοχασμούς για την ποίηση του Σουρή, που θυμίζουν τη θεωρία Μπελίνσκι για την απλότητα της επινόησης, που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της μεγαλοφυίας....
Και συνεχίζει βέβαια, αλλά δεν ηδυνάμην να συνεχίσω να γράφω.
::yes.:: | | Ιστιοπλόος
13-11-2020 @ 15:16 | Στο μικρό αυτό ποίημα, ο Γ. Σουρής σατιρίζει με τον ανεπανάληπτο τρόπο του το χαρακτήρα των Ελλήνων χρησιμοποιώντας ένα πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, για το οποίο προσαρμόζει όμως την ιστορία που ανήκει σε άλλο πρόσωπο μετατρέποντάς την σε πραγματική ηρωίδα και ….φεμινίστρια. Η Ιεζάβελ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως κόρη του βασιλέα της Σιδώνας και ιέρεια του Βάαλ, την οποία παντρεύτηκε, καίτοι δεν ήταν Ιουδαία, ο βασιλιάς του Ισραήλ. Φυσικά στο ποίημα αυτό ο μύθος πηγαίνει στο αιώνιο πολιτικό πρόβλημα της χώρας και τα ελαττώματα των Ελλήνων. Απολαύστε το.
Ω, Ιζάβελ θαυμαστή και βασιλίς ωραία,
γυναίκα με τα όλα σου και αμαζών Εβραία,
οπού τριάντα μοναρχών εγύμνωσες τα σκέλη
και μοναχή απέκοψες τα κρύφιά των μέλη
κι εντός ελαίου ζέοντος τα τίναξες με λύσσαν
και τόσην είδες δύναμιν βασιλικήν καείσαν.
Την μίσανδρον μανία σου θαυμάζω και σιγώ
κι αυτό το πράγμα πούκανες σε βασιλείς μεγάλους,
ας ημπορούσα στους Ρωμιούς να τό ‘κανα κι εγώ,
διά να πάψουν οι Ρωμιοί, Ρωμιούς να σπέρνουν άλλους.
Γ. ΣΟΥΡΗΣ | | Αγιοβλασιτης
13-11-2020 @ 17:20 | Μπράβο Κώστα!
Μας θυμίζεις τον μεγαλύτερο σατυρικό μας ποιητη ..
| | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-11-2020 @ 21:56 | Απ'τους συγχρόνους του,
θαρρώ, δεν είχ' αγνοηθεί.
Είχε δε, απ' ότι ξέρω
και για Νόμπελ προταθεί.
::382.::
| | Ιστιοπλόος
13-11-2020 @ 22:28 | Είχε αγνοηθεί. Αυτά που ανέφερα σε σχόλιό μου πιο πάνω, είναι παρμένα μέσα από τον 1ο τόμο του Σουρή, όπως εγράφησαν την εποχή εκείνη. Μόνο ο Παπαδιαμάντης δεν τον μείωσε ποτέ. Και για το Νόμπελ έχω πολλά να πω, και να δω πως θα τα πω, αφού πρέπει να τα μεταφέρω από το βιβλίο εδώ. Ίσως το κάνω σε συνέχειες, να μην μου είναι κουραστικό.
::yes.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-11-2020 @ 23:05 | Τ' όνομά του ξακουστό
εις των Αθηνών την πόλη.
Στου σπιτιού του το σαλόνι
η ελίτ σύχναζε όλη.
::382.::
| | Ιστιοπλόος
13-11-2020 @ 23:39 | Η πείνα τον κατέτρεχε
κι τύχη του, τις έβρεχε.
Άλλη φορά θε να σε πω,
δε το 'χω τώρα ως σκοπό»
Πως ήτανε ο βίος του,
«δύσκολος» κι υγεία του.
Θα κάνω μιά αναφορά,
μιά και μοναδική φορά.
Και όποιος εκατάλαβε,
που λένε, ας κατάλαβε.
Όνομα ήταν ξακουστό,
όπως και κείνο του Κουστώ.
Αλλά δεν είχε ούτε μιά,
καθότι «αναπαραδιά».
::382.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
14-11-2020 @ 00:25 | Λίαν φτωχός από παρά
μα Πήγασου είχε φτερά.
::382.:: | | ΙΚΑΡΙΟΣ
13-01-2021 @ 17:45 | Ποιός άλλος.... ο Σουρής ο ατελείωτος, ο γίγαντας, ο τιτάνας του πνεύματος.. | | inokrini
21-01-2021 @ 13:10 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
