| |
| | Λίγα λόγια για την κυρά |  | | |
Τόσο καιρό εδώ μέσα...
Κοντεύει δυό χρόνια...
Τόσο καιρό κι έχω γράψει όλα κι όλα δυό ποιήματα...
Προσφάτως έφτιαξα και μιά ζωγραφιά...
Την κυρά της Ανατολής...
Δεν ξέρω γιατί έχω κολήσει μ'αυτή την ζωγραφιά.
Μάλλον έχει να κάνει με τον τρόπο που βγήκε στο χαρτί.
Το θέμα υπήρχε μέσα μου καιρό πρίν, μα ήταν μόνο μιά ημιτελή εικόνα.
Φαίνεται κάποια στιγμή, η εικόνα ωρίμασε, κι έγινε κυρίαρχη του χώρου.
Κι εκεί ήταν που βγήκε η κυρά απ'την εικόνα, κι ήρθε και στρογγυλοκάθησε μπρός στα μάτια μου...
Ό,τι υπήρχε μπρός μου χάθηκε, σκεπάστηκε από την φιγούρα εκείνη.
Μα ένα γύρω, υπήρχαν ακόμα οι τοίχοι.
Αριστερά, ίσα απέναντι, δεξιά...
Ένα κλουβί από τοίχους, με την κιτρινίλα απ'το τσιγάρο να λειτουργεί ως χρώμα μιάς άλλης ζωγραφιάς.
Όχι, δεν ήταν το πρέπον σκηνικό για την κυρά...
Εκείνη είναι η κυρά της Ανατολής και δεν της πρέπει τίποτα λιγότερο από την Ανατολή!
Μα ποιά ανατολή;
Εκείνη του ήλιου, που 'ρχεται να ξυπνήσει τους κοκόρους και να ορίσει την μέρα;
Την μέρα την μικρή των δώδεκα ωρών;
Δεν λέω, έχει την μαγεία της, αλλά είναι πολύ εφήμερη, πολύ μικρή...
Ποιά να είναι άραγες η ανατολή;
Μήπως το σημείο του ορίζοντα;
Γελοίο μου φαίνεται...
Κινούμενος δυτικά, κατακτάς τις ανατολές των δυτικών.
Δεν έχει νόημα...
Υπάρχει όμως και μιά άλλη ανατολή.
Μιά ανατολή που είναι τόπος...
Και έρωτας...
Και φονικό...
Και γνώση...
Και καημός...
Και ιστορία...
Ναί, είναι "Η Ανατολή"...
Μα τι να'ναι αυτό, που ορίζει τον τόπο τούτο, ως ανατολή;
Μπορεί να'ναι που έτυχε οι δυτικοί να κατέβουν από τα δέντρα τους, όταν οι ανθρωπότητα ξεψυχούσε και μες την αφέλεια τους όρισαν εαυτόν ως κέντρο του κόσμου κι έτσι έταξαν την ανθρωπότητα στην ανατολή.
Μπορεί όμως να'ναι μόνο, που εκεί ανέτειλε, το άστρο του ανθρώπου και ξημέρωσε μιά μέρα λαμπρή που τα είχε όλα...
Όσα έγιναν,
κι όσα θα γίνουν...
Μα που είναι άραγες ο τόπος τούτος;
Ξεκίνα απο 'δώ...
Άκου τα παραμύθια τα παιδικα...
Τους μύθους...
Τους θρύλους...
Τις ιστορίες...
Μύρισε το θυμάρι...
Το ούζο...
Το στεγνό αλάτι πάνω στα βράχια...
Κοίτα τους γλάρους...
Τα δελφίνια...
Τα χελιδόνια...
Σβήσε όλη τη σαβούρα που κατρακύλησε από την δύση κι άρχισε να γυρνάς και να συλλέγεις μυρωδιές, γεύσεις, ακούσματα, αναμνήσεις...
Ξεκίνα απο 'δώ και τράβα πέρα, στην ανατολή,
και μετά κάτω προς τον νότο,
κι ύστερις πάλι πίσω προς την δύση...
Αυτή είναι η ανατολή...
Τα πάντα γύρω απο κείνο το ευλογημένο πέταλο που βρέχεται από τ'άγια νερά των εσχατιών της ανατολικής μεσογείου...
Κοίτα το...
Κοίτα το, λες κι είναι ολοζώντανο...
Υπάρχει παντού...
Πάνε οι τοίχοι, γκρεμίστηκαν, τώρα υπάρχει μόνο η ανατολή...
Και στην μέση η κυρά...
"Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι όμορφο να στέκεσαι καταμεσίς του πελάγου ε?"
Κοίτα τα κύματα πως σκάνε παντού στα ακρογιάλια της ανατολής...
Η κυρά καταμεσίς του πελάγου και τα κύματα μ'ορμητήριο τα πόδια της, να κάνουν γιούρια στις αμμουδιές της ανατολής, να κουρσέψουν μια αχτίδα απ το φώς της και λίγους κόκκους ιστορίας...
Κοίτα... τα βλέπεις;
"Νά'σαι η κυρά του κύματος καί να το στέλνεις 'λούθε...
Καί γιά χάρη τών ματιών σου, κείνο να χαδολογάει ακρογιάλια ανατολίτικα,
καί μ'ένα ρεσάλτο, να τα 'λαφρώνει απ' το χρώμα τ' ανατέλοντως ηλίου,
να το σμίξει μ' αίμα, να σιάξει το χρώμα των χειλιών σου..."
Μα τι είναι η κυρά;
Μην είναι ένας ακόμη τύρανος;
Ένας κουρσάρος καιρών αλλοτινών;
Όχι, η κυρά δεν ζητά την δύναμη, μόνο την ομορφιά...
"Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι όμορφο, νά΄σαι κυρά στα μέρη κείνα ε?"
Και η ομορφιά κρύβεται μες την σοφία και την συμπόνοια κι όχι στις αρχές και στις βουλές τους...
"Νά΄σαι η κυρά του χρόνου καί να κοιτάζεις 'λούθε...
Καί να κάνεις τις όρντινες ορμήνεια, τα φιρμάνια ενα παρά,
και τους θρόνους προσανάματα σ'όσα ο νούς λογά..."
Μα πόσο εύκολο είναι, να'ναι δίχως δύναμη κυρά;
"Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι δύσκολο να στέκεσαι καταμεσίς του πελάγου ε?"
Όμως, υπάρχουν άλλοι για τα εύκολα,
άλλοι, μικροί κι εφήμεροι...
"Μα κυρά μου...φταίν τα κύματα, τα ξωτικά της ιστορίας,
που μόνο κείθε γεννούν, την Κυρά της Ανατολής..."
-----------------------------------------------------------
Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι όμορφο να στέκεσαι καταμεσίς του πελάγου ε?
Νά'σαι η κυρά του κύματος καί να το στέλνεις 'λούθε...
Καί γιά χάρη τών ματιών σου, κείνο να χαδολογάει ακρογιάλια ανατολίτικα,
καί μ'ένα ρεσάλτο, να τα 'λαφρώνει απ' το χρώμα τ' ανατέλοντως ηλίου,
να το σμίξει μ' αίμα, να σιάξει το χρώμα των χειλιών σου....
Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι όμορφο, νά΄σαι κυρά στα μέρη κείνα ε?
Νά΄σαι η κυρά του χρόνου καί να κοιτάζεις 'λούθε...
Καί να κάνεις τις όρντινες ορμήνεια, τα φιρμάνια ενα παρά,
και τους θρόνους προσανάματα σ'όσα ο νούς λογά...
Έι, σύ κυρά, γιά πές μου...
Πρέπει νά'ναι δύσκολο να στέκεσαι καταμεσίς του πελάγου ε?
Μα κυρά μου...φταίν τα κύματα, τα ξωτικά της ιστορίας,
που μόνο κείθε γεννούν, την Κυρά της Ανατολής...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
04-09-2006 @ 16:29 | δεν πιστεύω να περιμένεις να διαβάσω σήμερα όλο αυτό το κατεβατό kin ::smile.:: ίσως αύριο | | kin
04-09-2006 @ 16:35 | Ειπα να το βαλω σε συνεχειες, αλλα..... εεχχμμ... δεν ξερω γιατι δεν το εβαλα.... | | MARGARITA
04-09-2006 @ 16:51 | και τους θρόνους προσανάματα σ'όσα ο νούς λογά...
Πανέμορφο όλο Γιώργο...μπράβο σου ::smile.:: | | vas
04-09-2006 @ 18:27 | με παραποιητή!!! | | psevdonymo
04-09-2006 @ 19:35 | Ωραίος, πλήρης λόγος. Μόνο που χρειαζόμουν και ποπ-κορν... | | iShotTheSherrif
04-09-2006 @ 19:54 | %$RVTY^&*I(02uiehndnqi8u23e283y7eb&^&Y)(* BYGTYFDX........ | | guesswho
05-09-2006 @ 01:05 | ::up.:: Καλημέρα! | | Τσακίρη Χαρά
05-09-2006 @ 01:14 | Καλημέρα, εγώ που το διάβασα όλο μεμιας, τι κερδίζω??? ::lost.::
Τι???? δεν έχει βραβείο???? και τόσος κόπο που κάνανε τα ματάκια μου???? τέτοιο τρέξιμο???? Θα σας μηνύσω γι' αυτό!! !::mad.::
Ανευ πλάκας..... πολύ μ'άρεσε αυτός ο μονόλογος..... ::yes.:: | | Δήμητρα
05-09-2006 @ 03:28 | Ξέρεις την άποψη μου για την Κυρά σου...
Θα δημιουργήσω νόμπελ στίχου και θα σου το δώσω!
Πρασινομάτη πειρατή μου,η ζωγραφιά σου είναι όλα τα λεφτά... | | seizeTHEday
05-09-2006 @ 06:18 | Πανέμορφο Γιώργο, πολύ μου άρεσε!
Καλό σου απόγευμα! | | kin
05-09-2006 @ 15:01 | εεχχμμ...ας πουμε οτι καταλαβαινεις καλα....ας πουμε...
.απλα τα περι ποιησεως και περι ζωγραφικης, πολυ μπερδευονται απο τοτε που μπηκε μες την μεση ο σουρεαλισμος και τελος παντων, εγω ειμαι ενας αγραμματος οικοδομος.... που να ξερω 'γω....
Εν ολιγοις, η κυρα που εχεις δει ειναι το ημιση του συνολου της, το αλλο ημιση ειναι η απαγγελια μου, οποτε τωρα που γνωριζεις μπορεις να το βαπτισεις οπως θελεις...
::smile.:: | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
05-09-2006 @ 15:20 | το διάβασα ::smile.::
τι εννοείς? ::laugh.:: | | kin
05-09-2006 @ 15:49 | ωχ καταλαβα...πολυ περιληπτικο σου επεσε...θα ηθελες να στο αναλυσω λιγακι ε? | | CHЯISTOS P
05-09-2006 @ 15:55 | πολύ όμορφα τα λές καλέ μας kin, αλλά όντως θέλει μεροκάματο η ανάγνωση. ! ::smile.:: | | agrampeli
06-09-2006 @ 05:25 | ωραίο αλλά πολύ μακροσκελές ::smile.:: | | katerina2
06-09-2006 @ 07:34 | ..."και η ομορφιά κρύβεται μες την σόφια κ την συμπόνοια..." ::smile.:: | | kin
06-09-2006 @ 12:21 | ει ψιτ, μαγκιτες...αυτα που ξερεται κομενα...
Εγω μεροκαματο δεν πληρωνω...
Οποιος θελει διαβαζει αλλιως...
(Α οι αλτρουιστες μπορουν να το διαβαζουν και φωναχτα για να βοηθουν και τους αλλους που βαριουνται να το διαβασουν...) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
