| |
Σαν ένα σκουριασμένο ,μέγα πλοίο
Ναύτες με πέτρες πολεμούσαν κάτι θεριά
Παιδιά του Ποσειδώνα στο κατάστρωμα
Φωτιές τους ζεσταίνουν σε αυτό το κρύο
Και απ'ολα τα μυστικά το πιο αστείο
Μου γράφανε γράμματα σα να μουν η στεριά
Εκείνος ο τόπος που γεννιέται το κάθε παράπτωμα
Μα δεν με βλεπετε είμαι στο πλοίο
Είναι το ταξίδι πολύ μακρινό
Για ξεβράκωτους και ζωγραφισμένους
Σαν πιάνουν στεριά ξύπνα το πονηρό
Με τους ναύτες πια ντυμένους
Την τρίαινά στο χέρι και τριαλαλό
Κομμάτια τον γιαλό για τους θλιμμένος
Κική Ματέρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
