Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζάμια ή Ζαμιοκούλκας
 
Πάει καιρός που πότισα
Αυτό το καταπράσινο φυτό .
Πώς δε μαράθηκε ;
Πού βρίσκει το κουράγιο
καινούργια φύλλα να πετάει ;
Μα σκέφτομαι
Είναι που με τα χέρια σου
Το φύτεψες
Και λόγια τρυφερά του χάρισες
ώσπου να μεγαλώσει .
Είναι που χόρτασε αγάπη
Όταν έπρεπε .
Τώρα μπορεί και μόνο του.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ibrahim Ferrer ο Κουβανός και οι συν αυτώ μάρτυρες
 
Νικηφόρος Ουρανός 38
17-11-2020 @ 10:17
Ωραία δημιουργία,
σε ελεύθερο στίχο!
Καλημέρα Γεώργιε!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
17-11-2020 @ 12:46
Καλημέρα Γιώργο μου, όποιος θέλει φυτό που να ζει με ελάχιστες απαιτήσεις αγοράζει μια ζάμια μα και σ` αυτήν πρέπει να μιλά, τρυφερά. ::love.:: ::love.:: ::love.::
aridaios
17-11-2020 @ 21:32
Είναι που με τα χέρια σου
Το φύτεψες
Και λόγια τρυφερά του χάρισες
ώσπου να μεγαλώσει . ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο