| |
Πηγαίνοντας κι απόψε στο γραφείο
Ν' αρμέξω τη ρουτίνα της ζωής
Περπάτησα στο δρόμο τον οικείο
Σε μία γειτονιά παλιάς κοπής...
Αγιόκλημα μυρίζει και γαζία
Οι κήποι είναι σπαρμένοι γιασεμιά
Σε τούτη τη σκληρή την πολιτεία
Υπάρχουνε κι αλάνες με παιδιά...
Τα σπίτια ασπρισμένα με μεράκι
Γεμάτα τα παρτέρια με καρπούς
Στο χώμα ρέει άφθονο νεράκι
Γελάνε η γιαγιά και ο παππούς...
Και λίγο παρακάτω ένα κοτέτσι !
Η κότα μόλις γέννησε τ' αυγό !
Κι ο κόκκορας γεμάτος περηφάνια
Φωνάζει το μαντάτο το καλό !...
...
Και λέω πως υπάρχει μια ελπίδα
Το χρόνο να γυρίσουμε μεμιάς
Να γίνει η απλότητα ασπίδα
Στην άγρια πληγή της λησμονιάς...
Να βρούμε τις χαμένες μας αξίες
Τα χέρια μας να γίνουνε τραχιά
Σαν σκάβουμε ψυχές με τις αξίνες
Να βρούμε τα θαμμένα ιδανικά...
Να μην περνάνε άχρωμες οι μέρες
Οι νύχτες μες στο πάθος να βουτούν
Ν' ακούμε το πρωί δυο καλημέρες
Να μάθουν οι καρδιές να αγαπούν...
Ο κόσμος τότε όλος θα αλλάξει
Θα κλείσει η τηλεόραση του νου
Γελώντας η χαρά θ' αναστενάξει
Ντυμένη με το χρώμα τ' ουρανού...
24-5-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
