| |
Έβαψα τον τοίχο
κόκκινο σαν το χώμα,
μια γωνιά αφήνω
να μπει όλο το μαύρο.
Με το πινέλο ρίχνω
κρασί πάνω στο στρώμα
και ψάχνω στο σεντόνι
τη μυρωδιά σου να βρω.
Ησύχασε το σπίτι.
Ακούω που ανασαίνω.
Θα κάνω ότι θέλω
κι ότι ώρα μου κατέβει.
Δεν θα χω άλλη γκρίνια,
με ποιους και που πηγαίνω,
γιατί άφησα όταν έφαγα
τα πιάτα στο τραπέζι.
Όταν οι άνθρωποι φεύγουν
σ΄ άλλους τόπους, ξεμένουν
οι σκιές και οι μνήμες,
θολοί αποχωρισμοί.
Πόσο όλα αλλάξαν!
Κι οι φωνές μας σωπάσαν.
Κάπου υπήρξαν και εκείνες.
σβήστηκαν σε μια στιγμή.
Τα βάζω με τη γάτα
κι ακούω τη φωνή μου...
Μου φάνηκε πως σ είδα
να βγαίνεις στο μπαλκόνι.
Πάλι έκαψα το φαγητό.
Μα δεν θα φάω μαζί σου.
Κάποτε όλα τελειώνουνε,
Θα συνηθίσω μόνη…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
