| |
Χθες πάλι σε θυμήθηκα.
Θα φταίει που είδα το αμάξι σου,
-αυτό που δεν προφτάσαμε
να πάμε μια βόλτα.
Οι έρημοι δρόμοι,
οι σιωπηλές γειτονιές,
ο άδειος ορίζοντας στα δεξιά μου.
Υπέροχα!
Δηλαδή "υπέρ του έχοντος".
Δηλαδή δεν σε έχω πιά...
Μόνο εσύ ήξερες να με καθησυχάζεις
με το να μου λες πως
όλα είναι καταδικασμένα.
Μα καθόλου δεν σε ένοιαζε.
Καθόλου δεν μας ένοιαζε.
Να που επιτέλους είσαι ελεύθερη
με την καταδίκη μας.
Κάναμε το όνειρο αλήθεια
και την αλήθεια εφιάλτη.
Πληγώνουμε ο ένας τον άλλον
ασυνειδήτως.
Γινόμαστε χειριστικοί
όταν πονάμε,
όχι όταν αγαπάμε.
Πώς μεγαλώσαμε τόσο απότομα;
Και πόσο μικροί είμαστε ακόμα;
Χθες προσευχήθηκα για σένα.
Πίστεψα πάλι στο Θεό
στιγμιαία.
Πίστεψα πάλι
γιατί δεν γίνεται να μην υπάρχει.
Και τότε ποιος σε έπλασε;
Οι γονείς σου;
Αρνούμαι να το πιστέψω.
Δεν είσαι ανθρώπινο δημιούργημα εσύ.
Κάποτε με ρώτησες:
-Τι πιο ρομαντικό
από το "σ' αγαπώ";
Ίσως
το "κάποτε"
και το "ξανά μαζί".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
