Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το είπανε ζωή
 
Κάτι απ’ τη ζωή μου

Όταν γεννήθηκα
με βάλανε
σ’ ένα καλούπι μέσα
και μέσα κει
κλεισμένη εγώ
έγινα απλός
δέκτης εντολών.

Πρέπει
δεν πρέπει.
Πήγαινε
δεν θα πας.
Σήκω
κάτσε.

Πόσο τη μίσησα
αυτή την Προστακτική!

Πολλές φορές προσπάθησα
να σπάσω το καλούπι
μα μόλις άνοιγα
τρυπούλα να το σκάσω
ευθύς την έχτιζαν
και νάμαι πάλι μέσα εγώ.

Μια μέρα τα κατάφερα
και βγήκα απ’ το καλούπι
αφού αυτοί που με κρατούσανε
είχαν αποδημήσει.
Όμως εγώ
δεν είχα πια φτερά
για να πετάξω.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Irena
 
-H2O-
26-11-2020 @ 12:27
Κι αν δεν υπάρχουν φτερά, υπάρχουν πόδια για να περπατάς και μάτια για να κοιτάς ψηλά. Οτιδήποτε πετάει.
Μόνο μην αφήνεσαι σε μια άγονη στασιμότητα. Αυτό είναι το σημαντικό.
χωρίς λόγια
26-11-2020 @ 15:01
!!!
Αγιοβλασιτης
26-11-2020 @ 17:17

Όχι Irene! οι δικοί μας μας μεγαλώνουν έτσι ,
γιατί θεωρούν ότι αυτό είναι το καλύτερο για μας...
Αν εμείς το βρίσκουμε λάθος, πρέπει να μεγαλώσουμε διαφορετικά τα παιδιά μας...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο