| |
| | Ξοδεύτηκα |  | | |
Ξοδεύτηκα.
Πάλι ξοδεύτηκα.
Έλεγα αυτό το πρωινό πως θα 'ναι αλλιώτικο,
μα πάλι πέρασα απ'το αλλιώτικο ξυστά
και μια απ' τα ίδια συνέβη τελικά.
Ξύπνησα με ελπίδες, προσδοκίες,
πως θα αποφύγω πιθανές δυσλειτουργίες,
που το μυαλό κουράζουν και σε αφήνουν πεταμένο,
τη συντριβή τους μία μέρα πώς προσμένω.
Και ενώ κυλούσε η ώρα και έδινα τη μάχη,
το αποτέλεσμα θα διηγηθώ εν τάχει,
κατάλαβα πως το θεριό μου με κερδίζει,
και πιο πολύ τον ουρανό είδα να μαυρίζει.
Μα όπως βρέθηκα μονάχος και ηττημένος,
μια σκέψη κάπως γιάτρεψε το μένος,
ένα ποίημα να γράψω να ξορκίσω,
αυτόν τον δαίμονα που με κρατάει πίσω.
Γιατί για κάθε του μυαλού παγίδα
η ποίηση είναι πάντα μια ελπίδα.
Θα μάθω από του πρωινού τα λάθη
και αύριο θα δώσω νέα μάχη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
aridaios
30-11-2020 @ 17:23 | ένα ποίημα να γράψω να ξορκίσω,
αυτόν τον δαίμονα που με κρατάει πίσω. ::yes.:: | | Αγιοβλασιτης
30-11-2020 @ 17:24 | Πάντα νικηφόρες να ναι οι μάχες σου...
::theos.:: ::up.:: ::yes.:: | | -Ειρήνη-
01-12-2020 @ 08:26 | Η ποίηση όντως μπορεί να είναι ελπίδα ή καταφύγιο... όμορφο το ποίημά σου κι όπως έλεγε η Σκάρλετ στο "Όσα παίρνει ο άνεμος" after all, tomorrow is another day! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
