stixoi.info: Δυο βιολιά θαρρείς που κλαίνε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δυο βιολιά θαρρείς που κλαίνε

Καλημέρα φίλοι μου, ερωτικούλι....να περνούν οι μέρες της σκλαβιάς, πάντα σας ευχαριστώ.

Στο τραπέζι
δυο λουλούδια
που μαράθηκαν
εχθές.
Κι` έμειναν
οι αναμνήσεις
προδομένες
και θολές.

Άφησες ένα τσαντάκι
με χαντρούλες
θαλασσί
κι` έφυγες μες
στο βραδάκι
δίχως να` χει
επιστροφή.

Ότι ζήσαμε,
θυμάσαι,
σαν μ` αγάπαγες
εσύ.
Τώρα μόνη σου
κοιμάσαι
κι` έγινε
η ζωή
μισή.

Άφησες μες στο
τραπέζι
ένα καθρεφτάκι
μπλε.
Έφυγες και δεν
γυρίζεις,
Αχ! δικέ μου
εαυτέ.

Έκλεισα τα παραθύρια
ούτε ήλιος
μη με δει,
έκλεισα τα παραθύρια.
Μια θλιμμένη
μουσική.

Ακούγεται τώρα
εδώ,
δυο βιολιά θαρρείς
που κλαίνε.
Σ` ένα πένθιμο σκοπό.
Έφυγες κι οι
αναμνήσεις,
έγιναν σκιές
που καίνε.

Καιν το σώμα
καιν το στρώμα
καίνε τη μισή
ψυχή.
Μια παλέτα
γκρίζο χρώμα
που ζωγράφισες
εσύ.

2-1-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

liontari73 02-12-2020 @ 11:35	::up.:: ::up.:: ::up.::
Νικηφόρος Ουρανός 38 02-12-2020 @ 12:43	Κάτι το εξαιρετικό, κάτι το ιδιαίτερο! Εντυπωσιακή ποιητική δημιουργία! Καλό μεσημέρι, αγαπητή φίλη!
Αγιοβλασιτης 02-12-2020 @ 16:19	Πολύ ωραίο Γεωργία

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο