| |
Μόνος σου όταν περπατάς, τι βήμα πρέπει να έχεις;
Τι πρέπει να ακολουθείς και από τι να απέχεις;
Να 'χεις το γέλιο οδηγό και την αγάπη φάρο
κι από τη λάσπη σίγουρα θα δεις θα βγει το κάρο.
Γιατί είν' το γέλιο ζωγραφιά επάνω στην ψυχή μας,
ακόμα κι αν αυτό συχνά καλύπτει μια πληγή μας...
Και η αγάπη γίνεται βάλσαμο για τον πόνο
και στη χαρά αν προστεθεί ένα συμβαίνει μόνο,
αυξάνεται και γίνεται της ευτυχίας μέρος
και γίνονται και θαύματα, νέος νιώθει κι ο γέρος.
Μα αν πάψεις να ευγνωμονείς, γι 'αυτά που έχεις ήδη
ο δρόμος μοιάζει δύσκολος, ατέλειωτο ταξίδι.
Σε μέρη κακοτράχαλα, σε σκοτεινά τοπία
κι άνθρωποι μοιάζουν γύρω σου σαν άγρια θηρία.
Το μονοπάτι της ζωής μπορεί να παίρνεις μόνος,
μα μη ξεχνάς κι η μοναξιά είναι κι αυτή ένας δρόμος.
Κι όσο πιο γρήγορά δεχτείς πως μόνοι περπατάμε,
ακόμα κι όταν δίπλα μας κάποιον τον ακουμπάμε,
τόσο πιο εύκολα θα βρεις της μοναξιάς τη λύση
πως ο καθένας γίνεται ό,τι αυτός ορίσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
