| |
Όσες φορές και αν γύρισα, σε αυτήν την άδεια πόλη,
Ποτέ δεν βρήκα μέσα μου αυτό που τότε υπήρχε.
Το πράσινο που σκέπαζε, την πλάση γύρω όλη.
Και το μελί στα μάτια σου που πάντα προεξείχε.
Αφού η ζωή τα έφερε, να μην ξανά αντικρίσω,
εκείνα τα άβατα βουνά, που μάτι δεν τα πιάνει.
Και που τα σεργιανουν πολλοί, μα όλοι γυρίζουν πίσω.
Σαν δούνε πως το χιόνι σου τα πάντα έχει λευκάνει.
Και εσύ εκεί και εσύ εκεί, να να περπατάς εμπρός μου.
Να προσπαθώ το χέρι μου, να απλώσω να σ'αγγίξω.
Να βρίσκω γύρω σύνορα, εκτός μου και εντός μου.
Και άφιλτρο η αγάπη σου, τσιγάρο να καπνίζω.
Όσες φορές και αν γύρισα, στα πέτρινα σου δάση.
Και στα παλιά χαλάσματα, που κάθε χρόνο ανθίζουν.
Τα χρόνια που χαράμισα, στην φέξη και στην χάση,
Δεν σε κρατάνε πια εδώ, μα ούτε σε απομακρύνουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
