| |
MΙΑ ΚΑΛΗ ΠΛΕΚΤΑΝΗ
Είδες φωτιές στην κορυφή, να έχουνε ανάψει
ένα παλιό σου όνειρο, για να το οδηγείς
στα μάτια σου αντιφέγγιζε, της νύχτας τους η λάμψη
βιαζόσουν ν’ ανεβείς, πριν σβήσει και χαθείς
Σαν να είσαι ένα φάντασμα, ατέλειωτων αιώνων
σαν μια δίκαιη κατάρα, μονάχος τριγυρνάς
ενώ ξέρεις ότι δεν είμαστε, μια χώρα αυτοχθόνων
κάνεις τον ανήξερο, κι’ ότι το λησμονάς
Σε πιάσανε στην κορυφή σαν κάτι να 'χεις κάνει
ενώ φώναζες, από ύπνο έρχομαι, πάρα πολύ βαθύ
σε τύλιξαν σε δέσανε ,με μια καλή πλεκτάνη
και δικαιολογία είχανε, δεν πρέπει ν’ ακουστεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
