Όσα παίρνει και όσα αφήνει ο καιρός σου
έχουν όλα τους φωτιά και κάρβουνο μαζί
Δεν σου πήγαινε να ζω ξανά εντός σου
Δεν σου πήγαινε να χεις στον ουρανό ψυχή
Όσα πέρασαν κι όσα σιγοπερνάνε
Ένας Θούριος τα κουβαλά ξανά επί γης
Στις Κυκλάδες σου που γύρω σεργιανανε
Στους τεκέδες που σαι γεννημένη για να ζεις
Όσες φορές και αν σηκωθείς
Τόσες θα γονατίσεις
Θολό ντουμάνι ο καιρός
Και ίσως να μου θυμίσεις
Πόσο κοστιζει μια ψυχή
Πόσες σηκώνει δώσεις
Χίλιες φορές να γεννηθείς
Χιλιάδες θα ματωσεις
Με τον ηλιο σου να σε κρατάει αιώνια
Παγωμένη κι άψυχη με βλέμμα αδειανό
Σε έναν ίσκιο λισμονεις κεινα τα χρόνια
Που θυμίζουν τον παλιό σου τον καλό καιρό
