| |
Βγαίνει τις γλυκές αυγές,
στα περβόλια της.
Κι υπηρέτρες – τι πολλές! –
πάν’ την μπόλια της.
Δες πώς λαμπυρίζουν, δες,
τα βραχιόλια της.
Τα βραχιόλια της... Μέσα στο φως.
Σαν τρελή, σαν ξωτικιά,
ετριγύριζε.
Ως κι από την αγκαθιά,
τ’ άνθη μύριζε.
«Είμαι μια κακή ξανθιά»,
μού ψιθύριζε.
Μού ψιθύριζε... Κι ήμουν κουφός.
Τα βραχιόλια της, ντιν-ντον,
κουδουνίζουνε.
Μουσικές των αστεριών,
συλλαβίζουνε.
Είν’ ολόχρυσα, μπριγιόν,
τα βραχιόλια της.
Τα βραχιόλια της... Γιατί ’ναι φως.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
