| |
Σαν δεις τον γερο Βορεα απο την χωρα των παγων
μια χωρα που μπορεις να βρεις το λευκο της αδιαφοριας
εκει που κανεις δεν ζει, γιατι η καρδια πιανει παγο
και κρυωνει και σπαζει σαν καρυδι σε ημερα ευφοριας,
πες του οτι ζητησα να τον δω, εχω κατι να του δωσω
σπορους που εκλεψα απο κηπο με μαυρες πεταλουδες
καθως εκεινες γυριζαν φτυνοντας την γυρη στον αερα
που πεφτει στις μαυρες νεραιδας πλεξουδες
που τον κηπο εκεινο οριζει με το ασημενιο της ραβδι
βαζει σε ολα ταξη ,ολα την θεωρουν εκεινη αρχηγο
και εγω, λεπτη σαν σκια θανατου μπηκα απο τους φραχτες
ενω με τα κολπα μου ξεγελασα τον τρομακτικο φρουρο
ενα πνευμα απο λυπη, με ματια απο πρασινη ζηλεια
προσωπο νεκρου βασιλεα και υφος καταδικου θανατικου
τους σπορους αρπαζω και βγαινω απο μια γριλια
για να βρεθω πανω στον πηγασο με χαιτη απο ονειρου βυθο
καθως τραγουδωντας στην γλωσσα των νεκρων ευχων
την πορεια μας και του ζητησα να ερθουμε εδω.
Τους σπορους ζητω να θαψετε ευλαβικα στον κηπο
αφηστε τους να φυτρωσουν το θελουν το κρυο
μολις βγουν στο τριανταφυλλο μεσα θα δειτε
την πιο κρυφη σας επιθυμια στου μυαλου το βελουδινο βιβλιο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
