| Οι άστεγοι σαν τα πουλιά
του δρόμου τα σπουργίτια
μέρα πετούν και περπατούν
κουρνιάζουνε τη νύχτα.
Προτιμάνε να κοιμούνται
τα παλιά να μη θυμούνται
για να μην πονά η πληγή
τους αρέσει να κοιμούνται
σαν πλαγιάζουνε ξεχνιούνται
πως το άδικο την κυβερνάει τη Γη.
Οι άστεγοι σαν τα πουλιά
γυρίζουν όλη μέρα
αχ τους πλακώνει μια σκλαβιά
τους σκιάζει μια φοβέρα.
Σαν νυχτώνει όλο κοιμούνται
τα παλιά να μη θυμούνται
για να μην πονά η πληγή
τούς αρέσει να κοιμούνται
σαν πλαγιάζουνε ξεχνιούνται
πως το άδικο την κυβερνάει τη Γη.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|