| |
[align=center]
Ποτέ μου δεν την ζήλεψα του στεριανού την μοίρα
έζησα την θαλασσινή ζωή δεν την αλλάζω μ’ άλλη
μονάχος μου την πέρασα με κέρδος ότι πήρα
κοντολογίς δεν μου έμαθαν να σκύβω το κεφάλι.
Πες μου πότε είδες στεριανέ το ήλιο ‘ ανατέλλει
πίσω απ’ τον θαμπό ορίζοντα του μέγα ωκεανού
Μες στη ζωή ολόκληρη έτρωγες το καρβέλι
και δούλευες να ζει καλά το σπίτι αλλουνού.
Για πες μου αν γνώρισες μαγευτικά ακρογιάλια,
ακτές πολύ αφιλόξενες και σπίτια σε πασσάλους
που κέρδιζες το κάθε τι, με μέσα ,παρακάλια,
πάντοτε εξαρτιόσουνα από τους πια μεγάλους.
Ποτέ σου δεν τα γεύτηκες τα πληρωμένα χάδια
γυναίκας την προσποιητή γλοιώδη συντροφιά
κοιμόσουν και ροχάλιζες στο σπίτι σου τα βράδια
παντρεύτηκες γιατί ήθελες να κάνεις και παιδιά .
Δεν βρέθηκες σε κίνδυνο στο μάτι του κυκλώνα
δεν γεύτηκες της θάλασσας το ξεραμένο αλάτι
τα καλοκαίρια έλειωνες κρύωνες το χειμώνα
έβλεπες πάντα την ζωή μόνο με το ένα μάτι.
Ξέρω δεν έμαθες ποτέ το τι θα πει ναυάγιο
της νοσταλγίας δάκρυα δε γνώρισες να πούμε
ποτέ σου δεν βλαστήμησες δαίμονα ούτε άγιο
στην εκκλησιά την Κυριακή πήγαινες να σε δούνε.
Δεν γέμισαν τα στήθια σου Ατλαντικού αέρα
βάρδια ποτέ δεν έκανες όρθιος στο φτερό
ποτέ σου δεν γνώρισες θαλασσινή φοβέρα
με υποκλίσεις έζησες και με παρακαλώ
.
Τώρα που είμαι στεριανός κι εγώ ωσάν και σένα
δεν έμαθα παρακαλώ ούτε να λέω συγνώμη
πολλοί με κατακρίνουνε λένε μακριά από εμένα
εμπόδια μου φαίνονται των στεριανών οι δρόμοι .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
