| |
| | Ο ψίθυρος της βροχής |  | | |
Αφήνομαι στους ψίθυρους της βροχής,
η ησυχία της νύχτας σε έξαρση,
αφουγκράζομαι την τρομαγμένη πόλη
στις παρυφές της ανημπόριας.
Ο χώρος έχει εξαφανιστεί,
τα πάντα ζουν εμβαπτισμένα
σ' ένα δίκτυο σχέσεων,
ενσύρματα και ασύρματα
σαν ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα.
Ο χρόνος κυλάει ακίνητος
στις όχθες των μεταβολών του κόσμου,
ως συνέπεια της αλλαγής.
Τα βήματά μας
αναδύονται προσεγγιστικά,
σε μια ροή από στιγμές,
σ' έναν κόσμο αβέβαιο.
Κουρνιασμένοι και βουβοί
σφυρηλατούμε το νόημα,
που θα μας θυμίζει τον καιρό της θλίψης,
την χαρά που κάποτε νιώσαμε,
και στον καιρό της χαράς,
πως η θλίψη παραμονεύει
σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Μάταιος ο ''κατανοήσιμος'' βίος,
αφήνομαι στην βροχή
και στην άγνοια της ματιάς μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
χωρίς λόγια
03-01-2021 @ 06:18 | Καταπληκτικό κείμενο, παντα η γραφή σας, "μεταφράζει" τις στιγμές με απίστευτο τρόπο!!!
"τα πάντα ζουν εμβαπτισμένα
σ' ένα δίκτυο σχέσεων,
ενσύρματα και ασύρματα"
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
