| |
Σαν την αυγή την ροδαλή
που ξεπροβάλλει το πρωί
αναμονές γεμάτη...
Αχνή, δειλή 'ναι στην αρχή
μα όσο τρέχει το πρωί
τόσο και δυναμώνει...΄
Όπως ο ήλιος του μεσημεριού
γεμάτος δύναμη, καυτός
στο πέρασμά του
όλα τα σαρώνει...
Ζωοδότης και ισοπεδωτικός,
αγέρωχος και...αλαζονικός.
Έτσι και ο άνθρωπος ο απλός
γεννιέται αδύναμος, μικρός,
τρανεύει και ανδρώνεται
κι εκεί, στα μέσα της ζωής
θαρρεί τον κόσμο ότι κυριεύει..
Μα...έρχεται το σούρουπο..
Το δειλινό ζυγώνει...
Χρώματα όμορφα, γλυκά,
μια κούραση και μια ανημποριά..
γέμισε η μέρα και τελειώνει...
Μία σοφία κουβαλά
αλλά η δύναμή του λιγοστεύει..
Και η κάθε μέρα ξαναξεκινά...
Μα η ζωή είναι μόνο μιά φορά
Γι΄αυτό, όπως του ήλιου η τροχιά,
Κάνε ν΄αξίζει... όσο μπορείς,
τα πιο πολλά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
