| |
ΈΦΥΓΕ
Ήτανε βράδυ ερημιάς συννεφιασμένα τ' άστρα
και το φεγγάρι έκλαιγε και πότιζε την γλάστρα
μια του σταγόνα έπεσε πάνω στο πρόσωπό μου
ήτανε γκρίζα και ψυχρή όπως τον καημό μου
Έφυγε και την κοιτούσα έλεγα θα ξανα' ρθει
μα μόνος ονειρευόμουνα του χωρισμού τα λάθη
πως να κυλήσει η βραδιά μ' όλα αυτά τα πάθη
Ήτανε βράδυ ερημιάς έκλαιγαν νυχτοπούλια
σιωπή και νέκρα μοναξιάς σα να μην βγει κι πούλια
ένα πουλάκι μοναχό κοιτούσε πικραμένο
σα να μου έλεγε κι αυτό σε' χει πια ξεχασμένο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
